luftmensch
luftmensch
@luftmensch97
English teacher
ELL
1200 reader point
Joined on November 2017
Okuma Hedefleri
Ingiliz Edebiyatında en merak ettiğim yazarlardan biri olan Thomas Hardy'nin bende yeri bambaşkadır. Sonunda eserlerinden biri olan Adsız Sansız Bir Jude'u okumuş ve beğenmiştim, hem de çok...
Bu eser belki de Hardy'nin en ümitsiz eseri! Fakat bir o kadar da etkili... Aynı zamanda eserin otobiyografik bir yanı da var.
Ana karakterimiz Jude, okumayı seven biri ve üniversiteye girme hayali taşıyor. Fakat karşılaştığı yanlış insanlar, yoksulluğu ve daha bir sürü uğursuzluk yüzünden Jude ve hayalleri çıkmaza giriyor. Jude, mutluluğu bana göre yanlış insanlarda arıyor. Ve bana göre bu yanlış kişilerden biri de kuzeni Sue. Okurken Sue adlı karaktere inanılmaz gıcık oldum ve sürekli ' ne kadar kararsız ve dengesiz bir insan' dedim kendi kendime. Aynı zamanda kitapta çok değişik trajik sahneler vardı ve küçük bir çocuğun neden olduğu o trajik sahne beni en çok etkileyen yer olmuştu. Gerçekten çok üzücüydü!
Kitap genel olarak güzeldi ve ben baştan sona Jude için hep üzüldüm. Romanın cinsel ilişkileri ve evliliği ele alış biçimi Victoria dönemi Ingilteresi'ni baya etkilemiş ve bu da Hardy'nin romancılık kariyerinin sonu olmuş.
Son olarak kitap Naturalizm akımının izlerini taşımaktadır. Ve eğer elinizde varsa, yoksa da edinin :), uzun zamandır merak ediyorsanız okuyun derim.
Bir gecenin bir insan için 'olağanüstü' olarak nitelendirilmesi, o gecenin o insan için dönüm noktası olabileceği anlamına geliyor mu? Neden olmasın! Kendinden emin ve oldukça rahat bir insan düşünün, hiçbir derdi olmayan, hiçbir şeyi kafasına takmayan, sadece hazları peşinde koşan ve aynı zamanda gittikçe duyarsızlaşan bir insan düşünün...
Aslında her şey at yarışında başladı. O gün kendinden iyice ödün vererek bir suç işler, hatta kendini hırsız olarak nitelendirir. Fakat o günün o olağanüstü gecesinde, o suç sayesinde kendini gerçek bir insan olarak hissetmeye başlar. Evet gerçek bir insan olduğunu... Gerçekten yaşıyor olduğunu hisseder!
Kitapta en sevdiğim alıntı ise şu oldu:
" Birilerini sevindirmenin ve bundan sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyorum: İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu."
Kitap çok güzel mesajlar veriyor ve tabii ki Zweig'ın her kitabında gördüğümüz o eşsiz anlatımıyla biz de o olağanüstü geceye şahit oluyoruz, hatta o geceyi bizzat yaşamış gibi hissediyoruz.
Kısacası okuyun, okutun!
1984
"Big Brother is watching you!"
George Orwell'in başyapıtı diyebilirim. Kitaptaki dünya tam anlamıyla bir kabus! Bireyselliğin, aşkın, aile yapısının ve daha birçok şeyin yok edilmesi söz konusu. Parti'nin öğretilerine körü körüne bağlı insanlar. En basitinden iki kere ikinin dört değil, beş olduğuna inanan insanların var olması. Bazı şeylere körü körüne bağlı olmanın tehlikeli olduğunu gösteren bir kitap. İnsan, kendi kararlarını kendi verebilir. Her insan zekâya sahiptir. Ama kitapta insanın düşünmesi engelleniyor, kısacası insanı insan yapan her şey yok edilmeye çalışılıyor çoğunluk tarafından. İnsanlar birer robot gibi davranıyorlar, hatta çocuklar anne babalarının en ufak aykırı davranışını şikayet etmeye hazır durumdalar ve şikayet ediyorlar da...
Bu öğretilere inanmayanların, aykırıların, buharlaştırılması, özgürlüğün yok olması...
Dopdolu bir kitap! Okudukça insan bazı şeylerin ayırdına daha iyi varıyor.
Hani bazı kitaplar vardır, tekrar tekrar okunması gereken... 1984 öyle bir kitap. Kesinlikle bir kez daha okuyacağım kitaplar arasına girdi bile!
Reader Follow Recommendations
Anthony Burgess' dan okuduğum ilk kitap Bir Elin Sesi Var oldu. Aslında bu yazardan önce Otomatik Portakal adlı kitabı okumak istemiştim, fakat bir baktım ki bu kitabı satın almışım. Kitabı aman aman çok beğendim diyemem, fakat tabii ki okunmaya değer olduğunu düşünüyorum. Kitabın adı zaten bence dikkat çekici. Bir elin sesi olur muymuş hiç! Kitabın adı, arka kapağında okuduğuma göre Malay dilinde "karşılıksız aşk" anlamına gelen bir atasözüymüş. Zaten kitabı okudukça siz de adıyla içerik arasında kendinizce bir bağlantı kuracaksınız.
Kitapta bir çiftimiz var, Howard ve Janet. Kitabın anlatıcısı Janet, okurken keşke bu kadın anlatıcı olmasaydı dedim çünkü kesinlikle kadından nefret ettim. Howard'ı yani eşini sevdiğini söylüyor fakat aldatıyor! Dahası sevdiği adamla birlikte ölmeyi reddediyor, korkuyor. İnsan hiç sevdiği insanla ölmekten korkar mı? Neyse kadının sevgisini gerçek bulmadım başından beri...
Howard "fotoğraf makinesi beyni"yle bir TV yarışmasına katılıyor ve yüklü bir para kazanıyor. Aynı zamanda at yarışındada kazandığı paranın üstüne iyice ekleme yapıyor. Asıl amacı bence zengin olmak mı? Değil. Aslında Howard paranın satın alamadıklarını anlatmaya çalışıyor. Fakat eğitimsiz eşi, Janet, Howard'ı anlamıyor.
Aynı zamanda Televizyon, amaçsız hayatlara işaret eden bir metafor olarak gösterilmiş.
Yazarın aklımda olan diğer kitabı Otomatik Portakal'ı okumayı düşünüyorum tabii ki. Elime geçer geçmez uygun bir zamanda okuyacağım.
Çok yorucu bir kitap kesinlikle değil, eğer elinizde varsa ve boş zamanınız bolsa okuyun derim.
Bir bilim adamı ya da kitapta kendisine söylenildiği gibi Zaman Gezgini kendi icat ettiği bir makineyle geleceğe gider. Sekiz Yüz İki Bin Yedi Yüz yılına gider hem de! Bu yaşadığı macerayı dostlarına anlatır. Tabii böyle bir çılgınlığa kim inanmak ister ki, bir makine yapıyorsunuz, hem de bir zaman makinesi ve geleceğe gidiyorsunuz! Müthiş bir şey olsa gerek...
Fakat inanması da bir o kadar güç... Okurken keşke böyle bir makine olsaydı dediğim oldu mu? Oldu :)
Zaman Gezgini bir yandan sevimli Eloi'larla karşılaşırken bir yandan da korkunç Morlock'larla karşılaşıyor. Kesinlikle ben bu zaman hikayesini çok sevdim.
Klasik bir bilim kurgu okumak her zaman benim için çok daha güzeldir. H.G. Wells'in diğer kitaplarını da okumak için sabırsızlanıyorum! :)
Son olarak, klasik olacak ama şunu da söylemek istiyorum: Herkese tavsiye ediyorum ! Okuyun! :) ;)
