Siz mi yazdınız?
“Evet.”
Hemen buracıkta mı?”
“Hayır. Uzun yıllar var ki bir şey yazmıyorum.”
“Neden?”
“Söyleyecek bir şeyim kalmadı da ondan.”
Oysa söylenecek şey, her daim vardı.
Zor olan, söylenecek kişiyi bulmaktı.
Zaman, bu hükmü doğrulayacaktı.
İyi bilirsin ki düşündüğü, en sevdikleridir.
Korkması da yine onlar içindir.
Yine kurbanlık olmasın bir koyun
Türk'ü aldatmasın bugünkü oyun
Sayfa 329
"Madem ki mecbur ediyordu, madem ki lazımdı, madem ki marazımın devasıydı bu...
.....gittim.."
Senden uzakta ne yaşamak hatta ne de ölmek istediğim halde ne olacağım ben?
Seni ne kadar sevdiğimi bilseydin, sana ne derece muhtaç olduğumu da bilirdin. Bütün sevdiklerini severim, seni bana yaklaşmaktan men edenler hariç. Bu sen bile olsan nefret ederdim.
Sen varken kendimi insanların âzâmı gibi hissediyorum; sen yokken insanların en acizi bile değilim.
Abdülhak Hamit TarhanKitabı okudu