Kitabımız Van Gogh’un kardeşi Theo’ya yazdığı mektuplardan oluşuyor. Van Gogh’u 20li yaşlarından başlayıp yaşamının sonuna kadar gözlemleme fırsatı buluyorsunuz adeta. Sanattan, sanatçıdan, renklerden, tonlardan ve dönemin sanat anlayışından bahsetmesinin yanı sıra din, insanlar, aşk ve psikolojiye dair birçok güzel konuya da rastlıyorsunuz mektupları okurken. Benim için kitabı eşsiz yapan şey yıllar geçtikçe Van Gogh’un iç dünyasında oluşan değişimler oldu. Sanatını, sanatsal becerisini zanaate dönüştürme arzusu, bu yolda verdiği mücadeleler, toplumun acımasız eleştirilerine boyun eğmemesi, yaşadığı dönemde yaptıklarının hiç değer görmemesine karşın umudunu hiçbir zaman kaybetmemesine hayran kaldım. Kitabı bitirdikten sonra içimde tarifi imkansız bir burukluk hissi oluştu. Kendi kendime sordum; Neden bu insanların değeri yaşadıkları dönemde anlaşılmıyor? Neden bu kadar acıyla terbiye ediliyorlar? Daha sonra durup düşünüyorum. Onları bugün bulundukları konuma getiren, diğerlerinden ayıran en bariz özellikleri sanırım yaşadıkları acılar olsa gerek, diyorum kendi kendime. Bunu düşünmek bir nebze de olsa rahatlatıyor beni. Bu kitabı bitirdikten sonra yaptığım ilk iş gidip Van Gogh’un belgeselini izlemek oldu. İnanın kitabın etkisi iki katına çıkıyor. Okuduğum kitapları önerirken genelde teşvik edici olmaya özen gösteririm fakat asla ısrar etmem. Bu kitap için durum biraz farklı, lütfen herkes okusun. Bu dünyadan, bu şahane adamı tanımadan ve anlamadan gitmeyin.
Satranç 
Stefan Zweig
Sabahattin Ali kitabından ilki idi. Alma sebebim belli en çok okunan yazarlardan. Çoğulun aksine trend şeylere pek takılmayı seven bir insan değilim. Kadınların " moda " adını verdikleri hiç birşeyin parçası olmadım şimdiye kadar. Bunu daha da genişletir 'insanların' yani kadın - erkek karışık
