Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
1
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.20
Acilen toplum olarak kâl ehlinden hâl ehline geçmek zorundayız.
Dün bir fotoğraf gördüm; Kitabın ismi "Zühd ve Zahidlerin Vasfı" kitabın önünde de ağzına kadar dolu olan bardakta kahve var. Ve hanımefendi bunu çok rahat bir şekilde paylaşıyor. Kendi seçimidir, paylaşabilir. Eyvallah..
Ancak paylaşıma bir eleştiri yazınca hemen hurra düşmana hücum eder gibi yazmadığını bırakınca bu ve bunun gibi kimselerin asıl niyetlerinin okumak değil de daha çok kendi nefsini hoşnut etme, millete yaranma, beğenilme arzusunu tatmin etme olduğunu anlıyoruz.
Madem paylaşım yapıyorsun yorumlarında herkese açık o zaman eleştirilere de açık olacaksın. Herkes senin paylaştığın fotoğrafı beğenmek zorunda değil.
Artık yorum yapmaktan çekinir hale geldik. Doğrusunu bildiğimiz halde çoğu kez yazmaktan geri duruyorum. Çünkü karşı tarafı şuana kadar kimse eleştirmemiş. Hoşuna gitmeyecek bir söz söylememiş. Sürekli kendisine beğeni ve övgüler yağdırılmış. Sende eleştiri yapınca karşı taraf ister istemez afallıyor. Sonrası malumunuz..
Yanlış anlaşılmasın.Burda bu fotoğrafı paylaşan şahısla ilgili hiçbir sorunum yok. Ancak okudukları ile yaptıkları arasında böylesi bir zıtlığı görüp de birde kendini masum göstermeye çalışırsa orda bir dur derim.
Lütfen rica ediyorum yaptığınız işlerde biraz samimi olun. Okuduklarınız hiç mi gönlünüze tesir etmiyor?
160 syf.
·
Puan vermedi
Selâmun Aleyküm..
Aylar önce aldığım 3 
Sabahattin Ali kitabından ilki idi. Alma sebebim belli en çok okunan yazarlardan. Çoğulun aksine trend şeylere pek takılmayı seven bir insan değilim. Kadınların " moda " adını verdikleri hiç birşeyin parçası olmadım şimdiye kadar. Bunu daha da genişletir 'insanların' yani kadın - erkek karışık
Bir gün yine Danıştay’daki odamda bir öğle tatilinde heyetten çıkmış dinleniyordum, kapı vuruldu, buyurun dedim. İçeriye yaşlı bir zat girdi. “Efendim,” dedi. “Dün gece televizyonda sizi dinledim ve kırıldım, siz dediniz ki herkes isterse yardım edebilir, imkânlarını olabildiği kadar başkalarıyla paylaşabilir. Bu sözleri dinleyince fena hâlde öfkelendim, ben nasıl yardım edebilirim, Vehbi Koç değilim, Sakıp Sabancı değilim, olacak iş mi bu? Bir emekli memur kendi ailesini bile zor geçindirirken başkalarına nasıl yardımcı olabilir?” Adama baktım, “Lütfen benimle gelir misiniz?” dedim. O zamanlar Kızılay’daki Divan Pastanesinin karşısında bir simitçi duruyordu, oraya gittik. Simit tablasının iki yanında ufacık iki çocuk gözlerini açmış, sonsuz bir iştahla simitlere bakıyorlardı. Adama döndüm, bir simit parası istedim ve aldığım simidi iki çocuğa paylaştırdım. Çocuklar sevinçten çılgına dönmüşlerdi, hem yiyorlar hem de yerlerinde duramayıp zıplıyorlardı. Gözlerindeki umut ışığı görülmeye değerdi. Yan gözle adama baktım, o da heyecanlanmıştı. Gözlerinden yanaklarına doğru iki damla yaş sızıyordu. Bana döndü, “Efendim,” dedi. “Bana hayatımın en büyük dersini verdiniz, demek ki hayır yapmak için ille de Koç veya Sabancı olmaya gerek yokmuş.”
Arkadaşlar herkes en yakınında olan kitaptan bir alıntı paylaşabilir mi lütfen ? Maksat hem başka kitapların içerikleri hakkında bir fikrimiz olur, bide can sıkıntısı var tabi ondan da paylaşırsanız sevinirim :)