Az evvel beni derinden etkileyen bir olayı aktarmak istiyorum size.Lütfen sonuna kadar okuyunuz:Yakışıklı,bakımlı bir adam geldi bankaya.Yanında görme engelli bir kadın.Evlilermiş.42 yıldır.Adamın yaşını bilmiyorum,kadının yaşını bilmiyorum.Neden görme engelli olduğunu bilmiyorum.Evli olduklarını biliyorum.Adamın pasaport ve vize işlemlerinde mesleğini öğrendim.Adam bürokrat.Enerji bakanlığında çalışmış.Emekli olmuş."Efendim ne kadar hoş buldum sizi.Eşinizin elinden sıkıca tutmanızı,sevgiyle bakan gözlerinizi.Hanımefendi dedim:Özel olmazsa sormak istiyorum,eşinizi görmüyor olmak sizi üzüyor mu,etkiliyor mu?"Hanımefendi dedi ki:Ben onu her fırsatta görüyorum evladım.Her adımını ondan önce tahmin ediyorum."İlk başta anlamadım,'Nasıl yani?'dedim.İlk evlendikleri zaman birbirlerine söz vermişler.Birimiz görmezse öbürü ona göz olacak,birisi duymazsa öteki ona kulak.Biri dokunamazsa öbürü ona ten.Bu hayat dersini kitaplardan edinemezsiniz,edinemem.Bunları duyduktan sonra yalnızca ellerine sarılabildim ve onları şaşkınlıkla uğurladım.Sonra bana "niye evlenmiyorsun?"diye soruyorlar.Böyle zarif,sadık,kültürlü bir hanımefendi bulduk da bürokrat mı olamadık sanki? :) Al bir de burdan yak!
Lütfen sonuna dek okuyunuz.
Naçizane bir tavsiyem var:Bknz;deist,agnostist,şintoist,budist,ateist,hristiyan,musevi,müslüman,mormun vb.birçok dine mensup arkadaşlarımız var aramızda.Farklı renkler,iklimler ve düşünceler; doğayı ve evreni yaşanılır kılar.İnsanların ideolojik ve dini kimliğine saygı duymayı, birçok din ve inanış emreder.İsmini vermekten imtina ettiğim bir arkadaşımız,"kâfirlere cehennem,yaşasın müslümanlar"yazarken ateist olduğunu tahmin ettiğim bir arkadaşımızsa;"cahil müslümanlar cumaya gitsin,biz evimizde kitap okuyalım"diyebilme acziyetini gösteriyor.Yapmayınız.İnanın gülünç ve bayağı duruma düşüyorsunuz.Yaptıklarınızın hiçbir dinde ve öngörüde yeri yok.Görüşlerinize saygı gösterilmesini istiyorsanız evvela saygı göstermesini biliniz.
okuyunuz lütfen...
Onların gerçek yaşamdan da anladıkları yoktu. Zaten beni en çok kızdıran da bu değil miydi? Hatta tam tersine, en çok göze çarpan belli başlı gerçekleri akıl almaz bir budalalıkla karşılıyorlardı. Daha o yaştan alışmışlardı başarıya tapmaya. Unutulan ufacık bir şey de olsa, onların insafsız rezilce alaylarına hedef olmaktan kurtulamıyordu. Bir rütbeye kavuşmak kadar akıllıca bir iş yoktu onlara göre. Parmak kadar çocuklar daha şimdiden ilerideki yumuşak koltukların sözünü ediyordu. Hiç kuşkusuz bunun nedenini, budalalıklarından olduğu kadar çocukluk ve yeni yetmeliklerinde durmadan gördükleri kötü örneklerde aramak gerekmektedir. Ahlâkları çirkin denecek kadar bozuktu. Her ne kadar ahlâk düşkünlüklerinde bile bir gösteriş, bir özenti varsa da, bunların altında gizli çocuklukları ve körpeklikleri çürümeye yüz tutmuştu.
Sayfa 73 - Doğubatı yayınlarıKitabı okudu
