Wondrak
«Sekiz yıl boyunca sadece ormanda yaşadı, çok sevdiği hayvanlar içinde insanları unuttu, insanlar da onu unuttu.»
Sayfa 24
«İnsanlardan nefret edecek gücü olmadığı gibi onları sevme arzusu da yoktu, kendisine yabancı olan kentle de pek ilgilenmiyordu.»
Sayfa 23
Wondrak
«İnsanlardaki çirkinliği fark etmeyen, yalnızca iyiyi hisseden hayvanlar dışında hiç kimsenin gözbebeğine baktığını, bir gözü yakından gördüğünü hatırlamıyordu Ruzena.»
Sayfa 23
Wondrak
«Doğa bizi yasalarındaki ahenge, uyuma öyle bir alıştırmıştır ki, onun görmeye alışık olduğumuz uyumundaki en ufak bir kayma bizi tiksindirir, korkutur; bu nedenle Yaradan'ın her hatası yanlış yaratılmış bu varlığa karşı -her ne kadar bir haksızlık ise de ne yazık ki çözümü yoktur- içimizde öfke uyandırır. Daha da kötüsü tiksintimizi onu özensiz yaratana değil, hiçbir suçu günahı olmayan eserine yöneltiriz: Sakat ve biçimsiz varlık yeterince sıkıntısı, derdi yokmuş gibi sağlıklı ve kusursuz varlıkların nahoş davranışlarına da katlanmak zorunda kalır. Bu nedenle şaşı bir göz, yamuk bir dudak, yarılmış bir ağız gibi doğanın bir kereliğine yaptığı bir hata, bir insanın gittikçe artan acısına, ruhunda onarılmayacak bir yaraya dönüşebilir; etrafımızı saran, dünya dediğimiz ve inanmakta güçlük çektiğimiz gezegendeki anlam ve adalete olan inancımızı şeytani bir felakete dönüştürür.»
Sayfa 22
Wondrak
«Onun korkutucu, hatta rahatsız edici çirkinliğiyle insanlar kötü niyetli olduklarından değil, ona acıdıklarından, ona merhamet ettiklerinden eğlenirlerdi. Fakat günün birinde onun çocuk doğuracağını, bu defolu ve pis tencerenin günün birinde kapağını bulacağını en cüretkar şakacı bile aklına getirmezdi.»
Sayfa 21
«Kusurlarını görmeden birbirlerini anlamanın kör duygusu bu iki yalnız insanın üzerine bir mutluluk gibi inmişti.»
Sayfa 19