Yalan bir tek kafamızın içindeki duvarları aşamazdı. Orada dönüp dururdu. Yalan kendisinin ne olduğunu bilirdi her zaman. Peki, insan nasıl olur da kendisini bile ikna ederdi bir yalana?
Sayfa 88
Bir işe yaradığını bilmek, bir yaraya şifa olmak, insanoğlunun en masum sevinci herhalde.
Sayfa 60
Bir kalbin diğerine ısınması, iki ayrı koldan gelen iki elin parmaklarının kilitlenmesinden, iki ismin çiftleşmesinden, birinin diğerinin içinde erimesinden çok daha eski bir ezel olasılığıdır.
Sayfa 56
Sanki dünya, sanki o ihtiyar koca dünya sadece bu andan ibaret oluyor, Isfahan dünyanın yarısı olmaktan vazgeçiyor da tamamı oluyor. Doluyor aldığım nefesle bilincime. Bu hâl diyorum, bitmesin. Dünya yalnız şimdiden ibaret olsun. Öleyim bu andan sonra. Gezinsin kemiğimde yılanlar.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Haset, girdiği damarı parçalayıp kanı insanın karnına dağıtan bir zehir.
Sayfa 15Kitabı okuyor
“Aynaya dikkat et, kibir ona bakmakla başlar.”
Sayfa 88 - Ketebe
“Savaş insanı orta yerinden kırıyordu.“
Sayfa 60 - Ketebe
“Erkek kısmı kazığa bağlanan demirci katırı gibidir. Bir gün ipinden salıversen de o evvelden bağladığın ipin dairesinin dışına çıkmaz.” dedi.
Sayfa 46 - Ketebe
Allah sevdiği kuluna eşeğini önce kaybettirir, sonra buldururmuş.
Sayfa 44 - Ketebe
“Kuşların anavatanı göç yolları.“
Sayfa 42 - Ketebe
Babaannem birini özleyince
“Tek canı sağ olsun da yel essin kokusu gelsin.” diyor.
Biz de özledik, yel essin.
Sayfa 41 - Ketebe
“Yaşadığınız yeri severseniz orası dünyanın en güzel yeridir.”
Sayfa 35 - Ketebe
“Tüketmek. İnsanda en çok bıraktığımdı.”
Sayfa 27 - Ketebe
“Tamamlanmamış her resim insan gibi eksik çünkü. Bir insansa en fazla resimler kadar tamam.“
Sayfa 26 - Ketebe
“Ben gamlı hazan, sense bahar.”
Sayfa 11 - Ketebe