Çünkü kaynağı nefsi arzuların azgınlığı olan her günahın affedilmesi umulur, ama kendini begenmişliğe dayanan hiçbir günahın affedilmesi beklenemez. Hz. Adem'in (a.s) kusuru nefsi arzuların azgınlığına dayanıyorken şeytanın günahı ise kendini beğenmişlikten ileri geliyordu.