Yılmaz Güney'in dediği gibi dünyanın öbür ucunda,
hiç tanımadıkları bir insanın gözyaşı bile içlerini parçalayan, kedilere ağlayan, kuşların yasını tutanlardır onlar.
Yüreklerinin zayıflığı yüzünden hayat karşısında da zayıf olanlardır. Kendilerinden başka herkesin üzüntüsünü üzüntüsü yapanlar nasıl mutlu olur ki?