Şairlerin kaderi midir bilemiyorum ama Didem Madak da genç yaşta aramızdan ayrılan şairlerimizden biri (41 yaş).
Etkili, duygu dolu, yürek yakıcı şiirler çoğu.
"Sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan,
Çok şey görmüşüm gibi,
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan
Ah dedim sonra,
Ah!"
72 syf.
·
Not rated
Kalbim ! Neden ben ?: “ Bu kitapta yer alan şahıs ve mekânların gerçekle alâkaları tamdır. Kahramanları hep yanlış ata oynayanlardır. Kediler, kadınlar, muhabbet kuşları, gözyaşları . . hepsi sahiden vardır ve bir dönem yaşamışlardır . “ diyerek bitirir Didem Madak. Kısacık hayatında insanı derinden etkileyen sözleriyle 3 şiir kitabı bırakmıştır geriye . Şiire ilgi duyan herkese tavsiye ederim . Eğer ki Didem Madak’ ın hayatıyla birleştirerek okursanız her satırın sizi nasıl etkilediğini daha net bir şekilde görebilirsiniz . Keyifli ve duygulu okumalar . . Kalbim neden isli bir şehir ? Kalbim ! Neden ben ? Bir tek aşk sözü söylememiş gibiyim. ( syf. 36)
Grapon Kağıtları
Dili ve yazılma tarzı ile bence bir çok şairden faklı bir dilde yazılmış kitaptı.
Sanki okurken şair ile sohbet ediyormuşçasına bir havada okuyoruz, okurken şiir okumadığımı düşünüyor gibi oldum ama şairin dili o kadar iyi ki sizi sohbet ederken bile düşündürmeye yöneltiyor.
Tekrar tekrar okunacak ve her okunuşta kendinizi başka bir sohbetin içerisinde başka diyarlarda bulabileceğiniz bir kitap ile karşı karşıyayız.
Okuyacak herkese keyifli okumalar :)
Didem Madak genç yaşında kansere yenik düşmüş bir şairimiz. Kitabı 9 farklı şiirden oluşuyor ve hepsininde ayrı bir hikayesi var. Şair yaşadıklarını kitabında sitem,acı ve öfke duygularıyla anlatmak istemiş bizlere.
Merhaba. Ayın son okuduğum kitabı Didem Madak'ın Ah'lar Ağacı oldu. Yine çok duygulu şiirler okudum.
Samimi üslubu ile pek çok acıya bende Ah' dedim onunla birlikte.
Şiirlerde Tanrıya yakarış, iç sesine söylenişi, kalanlar için vasiyet, çocukluğa dair özlem, tüm yaralı kadınlara Ah! ettiğimiz içe dokunan şiirlerdi.
Mutlaka
Her ne kadar "Türk Edebiyatı’nın Gamlı Prensesi", Tezer Özlü olsa da, bence Didem Madak da edebiyatımızın gamlı prenseslerinden, inci tanelerinden.
Annesizliğinden şair yaratabilmiş, cümleleriyle kalplere dokunabilen nadir kişiliklerden. Kendisini Pollyanna’ya Son Mektup şiiriyle Furkan Özdemir’in seslendirmesiyle dört yıl kadar önce tanımıştım. Ve daha dinler dinlemez, “bunlar nasıl cümleler, nasıl betimlemeler?” demiştim. Bu şiirini defalarca dinledim ama kendisini detaylı olarak tanıyabilmek ve diğer şiirlerine de göz atabilmek şimdiye nasip oldu.
Kitaptaki şiirlerini ikişer kez okudum, zaman zaman da açıp okurum gibi geliyor. Benim için Didem Madak çok özel biri, kadın şair olarak edebiyatta yerini bulabilmiş olması (ki bu kısım tartışılabilir), işlediği temalar onu özel kılıyor nazarımda. Şiirlerini ve kendisini tanımlayabilecek bir kelime bulamıyorum, ancak “tatlı” diyebilirim sanırım. Tanışmayanlar varsa, lütfen tanışınız.
Buraya da kendisinin minnoş sesiyle röportajını bırakıyorum.
youtu.be/LGpbjWpNams?si=...