Madame de Prie içsel yalnızlığının mahpushanesinde yırtıcı bir hayvan gibi kendini çaresizce oradan oraya atıyor ve pencerelerden gelmeyen bir şeyi gözetliyordu.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Madame de Prie içsel yalnızlığının mahpushanesinde yırtıcı bir hayvan gibi kendini çaresizce oradan oraya atıyor ve pencerelerden gelmeyen bir şeyi gözetliyordu.
Madame de Prie
Kiskancligin, kinin, yalanin olmadigi bir yasam yasamaya degmezdi.
Sayfa 34Kitabı okudu
Bu gerçek sevgi değil..olamaz.
Madame de prie' nin aşığı:
"Ama şimdi madam onu çağırtmış, bu da kibirlenmesine yol açmıştı. İçten içe kasılıyordu: Kadının ona yeniden ihtiyaç duyması, yaşamının en gurur verici anıydı."
Ve Madame de Prie, ona kimsenin inanmadığını duyunca hırçın bir şehvet duydu. Demek ki ona yaşarken hiç güvenilmiyordu, öyleyse onlarla nasıl acınası bir komedi oynadığını ölümüyle anlamalıydılar.
Madame de Prie'nin garip ölümünden, gerçek yaşamından ve sahtece tasarlanmış hilekârlığından geriye herhangi bir anı kitabındaki birkaç kuru satır kalmıştı yalnızca; ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan.
Sayfa 48
Madame de Prie'nin garip ölümünden , gerek yaşamından ve sahtece tasarlanmış hilekârlığından geriye herhangi bir anı kitabındaki birkaç kuru satır kalmıştı yalnızca; ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan.
Özlemini duyduğu şan, ölümüyle zorla elde etmek istediği ölümsüzlük, adının yanından teğet geçmişti: Yazgısı, önemsiz olayların tozuyla dumanının altında kalmıştı. Çünkü insanlık tarihi davetsiz misafirleri sevmezdi; kahramanlarını kendi seçer, ne kadar usandırıcı bir çabaya girerse girsinler hakkı olmayanları acımasızca geri çevirirdi; talibin ilerlemekte olan arabasından bir kez düşen kişi, arabaya bir daha yetişemezdi. Madame de Prie'nin garip ölümünden, gerçek yaşamından ve sahtece tasarlanmış hilekarlığından geriye herhangi bir anı kitabındaki bir kaç kuru satır kalmıştı yalnızca; ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan.
Madame de Prie içsel yalnızlığının mahpushanesinde yırtıcı bir hayvan gibi kendini çaresizce oradan oraya atıyor ve pencerelerden gelmeyen bir şeyi gözetliyordu.
Sayfa 10Kitabı okudu
Madame de Prie adı aralarında birkaç dakika dolaştı.
...
Kendisi de olsa yabancı birinin yazısını aynen öyle unuturdu.
Sayfa 47Kitabı okudu
Madame de Prie belli etmeden acı acı gülümsedi: Sarayda demek herşeye kadirdi o, ama tek bir mektubuna, tek bir ricasına bile yanıt verilmesini sağlayamıyordu.
Sayfa 16 - Madame de PrieKitabı okudu
"Ezilmiş bir çiçekten yitip gitmiş baharının mis kokulu mucizesi nasıl anlaşılmazsa, Madame de Prie'nin tarih olmuş yazgısının tutkulu coşkusu da sezilmiyordu bu satırlardan."
Ezilmiş bir çiçekte, çoktan geçip gitmiş baharın mis kokulu mucizesi nasıl hissedilemiyorsa, Madame de Prie'nin de tarih olmuş kaderinde yaşamın tutkulu coşkusu hayal edilemiyordu.
Aniden, coşkunun yerini anlık bir sessizli aldığı sırada beklenmedik şekilde şöyle dedi: "Evde bir ölünün olduğunun farkında değil misiniz?"
Bir anlığına şaşkınlık yaşandı. Çünkü ölüm sözcüğü bir sarhoşun bile kalbine bir çekiç gibi inerdi. Herkes şaşkınlıkla birbirine karmakarışık sorular sordu. Ama Madame de Prie yüz ifadesini bile bozmadan, buz gibi bir tavırla. "O kişi benim. Bu kışı görmeyeceğim!" dedi.