Notre Dame Paris (kendim için notlar)
Notre dame'ın kamburu
Özürlü bir bedende zihninde köreldiği doğrudur. (126)
O devrin pek akla dayanmayan ve ince olmayan dindarlığı bir din hareketinin çeşitli yüzlerini göremezdi. İnsanlar durumu bir bütün olarak alır, onu yüceltir, gerekirse kurbanlar vererek kutsallaştırır, ama acıları irdelemez, insanlara acımazlardı. (177)
Artık
kral
Yanı başında biri durdu.Duvara yaslanmış kral hafifçe başını kaldırdı.Bir kadın sessizce durmuş onu izliyordu.Kral kayıtsızca kadının mavi gözlerine baktı.Kadın sessizce duvarın dibine oturan kralın gözlerinin içine baktı.Kral omuz silkerek başını tekrardan yere eğdi.Kadın krala doğru eğildi.Hiçbir şey demeden elini ona uzattı.Kral boş gözlerle
BİR ANKA KUŞU
Yüzlerce soğuk namlu
Üzerime çevrildi.
Yüzlerce demir tetik
Aynı anda gerildi.
Anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular.
Öpmeye kıyamadığın,
Dal gibi oğlun yere serildi..
Nereden başlayacağımı bilmiyorum. Bunun bir noktası var mı onuda bilmiyorum. Pek önemli şeyler yazmam, aslında pek yazmam. Yazmak, şimdi ellerimle toprağı kazımak gibi. Çiçek mi ekeceğim kendimi mi gömeceğim bilmiyorum.. soluk soluğa kazıyorum sadece.
Cenin
Ve o gece, yağan kaplanları durdurduğunda
Ve oda-bölücüleri,
Silahlı soygun yapmaya gelmişler
Elleri boş dönerken
Acı kahvelerin kapanışında ve
Açılış zamanında orospuların
Alıyorlar müşterileri, yanıp bittiğinde
Lambalarında fitil
Ve dönmüşlerdi keşişler gerisin geri
Geleneksel çocukseverliklerine,
Korktuğunda yağmur çünkü
Daha hızlı gider
''Öldüğümde doğduğum yere gidiyorum / yıllarca süren bir hasret / ve bilinmezliği işte böyle yeniyorum''
(Uğur Kaynar'ın Madımak Otelinde bir peçeteye yazdığı ve evine çok sonradan ulaşan son şiiridir.)
(...)