Bugün avarelik ederkene Aksaray Belediyesi'nin "naylon" hakkında ufaktan ufkumu gıdıklamasıyla başladı her şey. Önce naylon ve 90 lar oyuncaklarını sonrasında da o dönemi, çocukluğumu düşündüm. Dönemin sokak oyunları, şarkıları, arkadaşlarım ve birbirimize hevesle yazdığımız hatıra defterleri aklıma geldi. Huzurlu, keyifli, güzel zamanlardı. Masumiyet ve samimiyet vardı...😌 Sahi, öyle miydi gerçekten? Uğruna methiyeler düzülecek bir dönem miydi hep? İnsanoğlu nostaljiyi güzellemeye meyyal bence. O kadar da pembe bir dönem olmadığını hatırlatırcasına "kurtlu kuyu" çalındı zihnimde. Arka fonda kurtlu kuyuyla Madımak Oteli ve Başbağlar da ufak bir gezintiye çıktı sonra. Sıcağı Sıcağı ndaki akıllara zarar röportajla turunu tamamladı dimağım. Biraz da siz turlayın he?
youtu.be/AJAY64miNWk?si=...
Ne kadar benziyor birbirine
Zifiri karanlık gece
Mum bitti yanmadı tersine
Beyaz mürekkeple yazdım
Bu şiiri karanlığın üstüne.
open.spotify.com/track/11yNa0Rgs...