Birçok kötü karakter okudum, fakat Yahuda bunlar içinde en orijinali olabilir, belki kendine benzerlerin de çıkış noktasıdır, zira ucu bu kadar kestirilemez ve hakkında varılacak tek kesin kanının 'kötü' olduğu bir kişiliği var.
Yahuda, Hıristiyan inancında İsa'ya ihaneti ile bilinen havari. İsa kendisini yanına alıyor fakat işin sonunda Yahuda ona öyle bir kazık atıyor ki, İsa başından beri ölümü yanına aldığını biliyor muydu ve biliyorsa neden aldı, ya da bilse alır mıydı merak ediyor insan.
Yahuda tıpkı Quashimodo gibi ender görülen bir çirkinliğe sahip. Gözünün biri kapalı, kafatası altı yüzeyli bir cisim gibi ve kızıl saçlarıyla, hepsinden de önemlisi korkunç sözleriyle hiçkimse tarafından sevilmiyor. İsa onu yanına aldığında herkes kadar kendinden nefret eden Yahuda, kimsede olmayan bir özgüven geliştiriyor, bu özgüven her şeye hakkı olduğuna kalpten inandığı bir boyutta.
Kitapta sık sık onun kendiyle çeliştiğini, kendini herkesin önünde küçük düşürdüğünü, alaya alındığını, bir kızgınlık emaresi göstermesini beklerken güldüğünü ve terk etmesi gereken ortamlarda ısrarla kalmaya devam ettiğini, yani her şeyi yanlış yaptığını görüyoruz. Fakat,
Fakat kitabın sonunda kendisini ahtapot olarak gören diğer havarilere bir ders veriyor Yahuda, onları korkaklıkla suçluyor. Kendisi günahın ve acziyetin içine batmış, iğrençliğin kollarıyla sarmaş dolaş olmuş, yalancı, düzenbaz, tek kelimeyle güvenilmez, içinin pisliği dışına yansımış, hastalıklı bir zihne sahip fakat sonunda görüyoruz ki, korkaklık tüm bunların hepsinden kötü.
Keşke elimde olsaydı da notlar yaza yaza okuyabilseydim dedim.
