Alaeddin Özdenören-Benim Ölümüm
Gülüm gülüm
Bu kentin koynuna girdiğim günden beri
Cebimde ölümüm
Avuç avuç dağıtırım insanlara
Bir türlü tükenmez ölümüm.
Üzümleri aydınlatırım
Masal çarşılarını
Yatağına sığmayan ırmakları
Mağra içlerine gizlenmiş aşkları
Yerler mühürlenince akşamları
Kanlı sulara gömülürüm.
Gülüm gülüm
Benim ölümüm
Çocukların kulaklarına küpedir
Vitrin denizlerine zincirlenmiş çocukların.
"İnsan yola bakarken kısalıyor
Yol insana bakarken uzuyorsa
Ben ırmakta çöl arayan o meczup
Sen korkusuz bir mağra gibisin
Çiçek arıyorsun uçurumlarda
Aynı yerden bakamıyoruz dağlara."
Muhit Dergi
kapısında
1.
Yedi adam biri bir gün
bir kan gördü
gereğini belledi
yari alsa koynuna
Böyle ansızın işte her yerden sana gelmek
Seni bu kadar sevmek suç ve ceza.
İyiydim, karşı karşıydım bir nihilist bakışıyla
Oysa gel uyaklı bir göz, git konuşmalı bir ayak
Olup da olmamak sanki en açık anlamında
Ya da her türlü silahlarla biraz buluşmak
Buluşup ayrılmak hemen o mağra baskınında
Bu kaçıncı eşkıya, çıkarın gözlerimden
istemem, gittiğin öyle donmasın bakışlarda...
