Şaka bi yana da bu 99 depreminden sonra doğan çocukların bi kucak sakalı var. Oysa ben gecenin bi yarısı odamın kapı kolunu yakalamak için ömrümün en uzun mücadelesini vermiştim, koridorda abimle çarpışıp evin yakınına uçak düştüğüne hükmetmiştik, evin önüne çıktığımızda komşumuz Mehmet Amca çizgili pijamalarıyla bize çarpıp deprem oldu Hümeyra Ablanlara bakmaya gidiyorum demişti. Annemle babam memeleketteydi hatlar kesildiği için ulaşamamış birbirimize sarılıp ağlamıştık. Saatler sonra bizim evde bulunan radyolu ışıldağı korka korka abim almış tüm mahalle başına toplanıp yalnız bizim şehir mi yoksa tüm ülke ya da dünya mı bu halde diye merak edip radyodan haber dinlemiştik. Saçı başı dağınık geceliklerle bana sarılıp ağlama diyen kadının komşumuz çarşaflı Ayfer Abla olduğunu çok sonra öğrenmiştim. Deprem nedir gerçekten öğrendiğimiz yıldı.
"Ülkemiz deprem ülkesi ama İstanbul'a kar yağmayınca Türkiye'ye kış gelmiyor" diyen Ahmet Mete Işıkara'yı babamızdan çok dinler hale gelmiştik. Yahu geçen hafta en fazla geçen ay gibi tüm bunlar zaman ne çabuk geçiyor ne hızlı akıyor.
17 Ağustos depreminde hayatını kaybedenleri rahmetle anıyorum.
{Ç News}'te Bugün;
Merhabalar Efendim...!!
Kahveler hazır mı???? {Ç News} Yayında...!!
Günün Sözü:
"Kitapsız yaşamak; kör, sağır, diIsiz yaşamaktır."
Yatsı ezanını duyduğumda evden çıkmış kapıyı kilitliyordum. "Bu okunan yatsı ezanıysa, benim az önce kıldığım neydi?" diye kendime gülerek anahtarı geri çevirdim; çabucak abdest tazeledikten sonra evden aynı hızla fırladım.
Mahalle camisine adım attığımda cemaat henüz sünneti kılıyordu ve anlaşılan bitirmek üzereydiler; bir kolona
"Kurulu düzen onu, vasat düzeyde eğitim görmüş, yolunu fazlasıyla bulmuş bir mahalle kabadayısı, Türkiye'yi şeriata götürecek karizmatik ama tehlikeli bir vaiz-politikacı olarak tanımlamayı tercih ediyor."
Sayfa 321Kitabı okudu
