Karanlıktaki Kent'in sokaklarında...
Çoğumuz onu 
Darağacında Üç Fidan ile tanıyoruz. Peki ya Ataol Behramoğlu'nu tanımayan var mı? Kim tanımaz dediğinizi duyar gibiyim. Ben de öyle düşünmüştüm. İşte Nihat Behram, Ataol Behramoğlu'nun küçük kardeşi. Biz her ne kadar Nihat Behram'ı yazdığı anı kitaplarıyla tanımış olsak da, aslında o da abisi Ataol Behramoğlu gibi sıkı bir şairdir.
Bazı kitaplar
Yaşa Mustafa Kemal Paşa, Adın Yazıldı Mücevher Taşa!
Şaka bi yana da bu 99 depreminden sonra doğan çocukların bi kucak sakalı var. Oysa ben gecenin bi yarısı odamın kapı kolunu yakalamak için ömrümün en uzun mücadelesini vermiştim, koridorda abimle çarpışıp evin yakınına uçak düştüğüne hükmetmiştik, evin önüne çıktığımızda komşumuz Mehmet Amca çizgili pijamalarıyla bize çarpıp deprem oldu Hümeyra Ablanlara bakmaya gidiyorum demişti. Annemle babam memeleketteydi hatlar kesildiği için ulaşamamış birbirimize sarılıp ağlamıştık. Saatler sonra bizim evde bulunan radyolu ışıldağı korka korka abim almış tüm mahalle başına toplanıp yalnız bizim şehir mi yoksa tüm ülke ya da dünya mı bu halde diye merak edip radyodan haber dinlemiştik. Saçı başı dağınık geceliklerle bana sarılıp ağlama diyen kadının komşumuz çarşaflı Ayfer Abla olduğunu çok sonra öğrenmiştim. Deprem nedir gerçekten öğrendiğimiz yıldı.
"Ülkemiz deprem ülkesi ama İstanbul'a kar yağmayınca Türkiye'ye kış gelmiyor" diyen Ahmet Mete Işıkara'yı babamızdan çok dinler hale gelmiştik. Yahu geçen hafta en fazla geçen ay gibi tüm bunlar zaman ne çabuk geçiyor ne hızlı akıyor.
17 Ağustos depreminde hayatını kaybedenleri rahmetle anıyorum.