Özlem inssanlara has durgun bir güçtür. Olumsuz bir silahtır. Kavgamız derece derece gelişip bu hale gelmiştir. Önce olanları reddettik, iman ile her şeyi değiştirebileceğimize inandık; sonra bizi vatansız vatandaş yapan güçlere karşı sadece özlemli anılara kaçmadan toplumsal bir hareketle,
günlük hayatımız içinden doğan bir güçle başka, daha adil
bir yaşamı aramaya kalktık. Toprağına aidiyet, vatan ça-tışma gücüyle buluşmadıkça, gözle görülecek hiç bir etki yaratamaz.
Gurbetin ve sürgünün ne olduğunu öğrendikten sonra, silah yoluyla elde edilmesi için yeniden umut beslemeye çalışıyordu. Kendi toprağında etkin bir şekilde yaşamanın, hiçbir şeye benzemeyen o gerçek aidiyetini geri istiyordu. Hezimetin şoku, silaha güvenmenin anlamsız olduğunu gösterdi.
Hakkın bizden yana olmasından başka bir
silaha sahip değildik.
Hakkın bizden yana olmasından başka bir
silaha sahip değildik.
Sayfa 16Kitabı okudu
Sekiz yaşında bir çocuk, adı Talal Şakir İsa. Keçisi avlusundan sokağa çıkmıştı. Ne keçi ne de çocuk birkaç dakika önce sokağa çıkma yasağı başladığından haberdardı.
Çocuk keçisinin peşinden koşayım derken, kurşun yağmuruna tutuldu ve can verdi.
Babası yanına koştu. Tüfek, görevini yerine getirmekten geri kalmadı. Annesi kocasının ve oğlunun yanına yetişmek istedi. Tüfek görevini yerine getirmekten geri kalmadı. Kızları Nora kardeşinin, annesinin ve babasının yanına koştu. Tüfek görevini yerine getirmekten geri kalmadı.
Sayfa 75 - Mahmud Derviş, Gazze İçin Sessizlik: Alışılagelmiş Hüznün Günlüğü, Özgür Yayınları, 1. Baskı, Mayıs 2009, s: 75-76 (Yazılış Tarihi: 1973)Kitabı okudu
Yaşlı adam tarlasını sürüyordu. Bir cebinde izin kâğıdı bulunan abasını tarlasında bulunan bir ağaca astı. Dikkat etmediği bir anda, eşeği kendi tarlasından çıkıp başka bir tarlaya geçer. Bunu gören adam eşeğime yetişeyim diye bir hamle yapıp diğer tarlaya gider. Orada bulunan askeri polis hemen işe el koyar ve izinsiz olarak devletin toprağına ayak bastığı gerekçesiyle adamı tutuklar. Adamın
- İzin kâğıdım var benim. Şuradaki ağaca astığım abanın cebinde işte...
Diye itiraz etmesine rağmen tutuklayıp yargıladılar onu.
Sayfa 62 - Mahmud Derviş, Gazze İçin Sessizlik: Alışılagelmiş Hüznün Günlüğü, Özgür Yayınları, 1. Baskı, Mayıs 2009, s. 62 (Yazılış Tarihi: 1973)Kitabı okudu
En tehlikeli şey, yabancıların işgali altında olan vatanında bir lokma ekmeğe muhtaç olmanızdır. Kötü olan başka bir şey daha var: İşgal, bütün gerçekçi vatandaşları açlığın kaçınılmaz olduğu düşüncesine itmiştir, çünkü artık hem silahlar hem siyaset, gittikçe suskunluğa bürünüyordu.
— Savaş anında ve çatışmalar sürerken, geçimi ve yaşam standardı pek umurunda olmaz insanların. Savaş deyin, çatışma deyin, kurban giden insanlar bizden olsun!
Ama toplar sustuğunda açlık duymak hakkımızdır.
Sayfa 48 - Mahmud Derviş, Gazze İçin Sessizlik: Alışılagelmiş Hüznün Günlüğü, Özgür Yayınları, 1. Baskı, Mayıs 2009, s. 48 (Yazılış Tarihi: 1973)Kitabı okudu