“Allah'ı zikretmek hususunda kalpleri katılaşmış olanlarin vay haline!”128 ayet-i kerimesini Mahmud Efendi Hazretleri (Kuddise Sirruhů) edeple ilişkilendirir ve şöyle açıklar:
Ayet-i celileye iki türlü mana verilebilir:
“Allah-u Teâlâ'nın zikrinden uzak kalıp kalpleri katı olanların vay haline!"
“Allah'ın (Celle Celålubů) zikrinden dolayı kalpleri katı olanların vay haline!”
128 Zumer Sûresi, 22.