Hamza

… Ne zaman geliyorsun? Umarım bunun için sana can çekiştiğim haberini veren bir telgraf yollamam gerekmez , değil mi ? (…)

Sayfa 110Kitabı okudu

Reklam

Renk benim açımdan vazgeçilmez oldu. Yaşamımın, kendine bir yol bulmak için çabalayan küçük bir ateşböceğini andıran yaşamımın içinde bulunduğu karanlıkta, rengin bu vazgeçilmez niteliği belki de simgeseldi.

Sayfa 103Kitabı okudu

Hamza

Ayna! Günlerimin, gecelerimin celladı ayna. Üzüntülerim kadar acı verici görüntü. Her an, parmakla gösterilme duygusu. “Frida, gör kendini.” “Frida, kendine baksana.” Gizlenilecek gerçek bir gölgelik, saklanılacak kuytu bir yer yok artık, acıya teslim olup derim üzerimde iz bırakmadan sessizce ağlamak için. Her gözyaşımın genç ve pürüzsüz de olsa yüzümde derin bir iz bıraktığını açıkça gördüm. Her gözyaşı yaşamın parçalanışı. Yüzümü, en ufak hareketimi, çarşafın kıvrımını, yükseltisini, perspektifini, yatağımda beni çevreleyen dağınık eşyaları yokluyordum. Saatler boyu, gözlendiğimi hissediyordum. Kendimi görüyordum. İçerdeki Frida, dışardaki Frida, her yerde, sonsuza değin Frida vardı.

Sayfa 102Kitabı okudu

Reader Follow Recommendations

See All

Hamza

This text has been automatically translated from Turkish. Show Original

The best thing that happened to me is that I started to get used to suffering.

Sayfa 90Kitabı okudu

Hamza

İlk aşk kedi gibi sessizce yanaştı. Onun gelişini ne gördüm, ne de duydum. Aşk yavaş yavaş içime yayıldı; cupidon okunu bilincime saplamadan önce, aşkın varlığının farkına varmamdan, bu varlığı olduğu gibi çerçeveleyip kendime itiraf etmemden önce bir süre içimde kaldı.

Sayfa 69Kitabı okudu