Yaşam insanları gürültüsüz, çığlıksız, gözyaşları olmadan, sezdirmeden de yıkabiliyor...
Uyurken güçlü bir adam bile çocuk gibi korunmasızdır...
“Ne insanlar be!.. Kitap okuyor, hatta onları yanında taşıyor, ama bir insanı anlayamıyor!”
Bir rus atasözü der ki: mutluluğun ayak izlerine basarak gelir,felaket.
Sayfa 325Kitabı okuyor
Yaşadığım hayat hiç hoşuma gitmiyordu; umutsuzluk benzeri bir duygu içindeydim, ama nedense sürekli bunu gizlemeye çalışıyor, olay çıkartıyor, yaramazlık ediyordum.
Sayfa 186Kitabı okudu
Yaşam beygir değildir ki kamçıyla yürütesin..!
Artık sabır kalmadı, herkes kızıyor bağırıyor, her şeyin fiyatı artıyor, buna göre insanların değeri düşüyor, uzlaştırıcı sesler duyulduğu yok.
Bir insanın annesinin düşünsel olarak da kendisiyle aynı yakınlıkta olması nadir bir mutluluktur.
Sayfa 154 - AyrıntıKitabı okuyor
