"Bu el yazısı, benim el yazım. Şimdikiyle aynı. Ama malesef madece el yazısı aynı. Ne hezeyan var ne gülünç eğretilemeler ne de duygular. Sadece gerçekler... Çünkü tamamen, kesinlikle iyileştim. Gülümsüyorum. Gülümsemeden duramıyorum: Başıma saplı bir kıymığı çıkardılar ve kafam artık rahat ve bomboş. Yani boş değil tabii ama içinde gülümsememi engelleyecek garip bir şey yok demek istiyorum."
Rengarenk dünyalara sahip olmak isteriz ama malesef bunu elde edemeyiz . Tecrübe ettiğimiz herşey bizleri değiştirdiği gibi renklerin hissettirdiklerini de değiştirir . Gökkuşağından korkar hale geliriz siyaha sürükleniriz beyazda başlayan hayatımızdan kirlenerek sitahta sin buluruz. Ama karanlık en önemlisidir çünkü karanlık bir renk değildir.Karanlık,siyahtan daha çok şey öğretir
Karanlıkta renkler ölür.
Karanlıkta gerçekler görünür
Karanlıktan korkulur çoğu zaman ama karanlıktır sığınılan liman.
Karanlıktır aydınlığa açılan kapılar. Son olduğu kadar başlangıçtır karanlık.
Sayfa 401Kitabı okudu
Oysa ne hayallerimiz vardı, sözde çok mutlu olacak, ömür boyu birbirimizi sevmekten başka hiçbir işimiz olmayacak, bir tek birbirimize aşık kalacaktık. Ama malesef insanın hayalleriyle gerçekler her zaman birbirini tutmuyormuş, işte ben şu an bunun derin çaresizliğini yaşıyorum...
Sayfa 201 - Panama YayıncılıkKitabı okudu
Malesef gerçekler acı,hem de çok acı.
Ne var ki hatırlansın ya da hatırlanmasın, gerçekler malesef gerçekliklerinden pek bir şey kaybetmiyordu.
Sayfa 197 - Panama
