İnsanlar fikirlerini savunurken, konuşma şekilleri, seçtikleri kelimeler hoşuma gidiyordu. Beni o anlar rahatlatıyordu. Ne hakkında konuştukları önemli değildi, nasıl ifade ettikleri önemliydi.
nefret ettiğim bir şey varsa, o da insanların kendinizi berbat hissettiğinizi bildikleri halde neşeyle hatırınızı sorup, “iyiyim” demenizi beklemeleridir.
birtakım şeyler kırılır, bazen kırılanlar onarılır, fakat çoğu durumda fark edersin ki kırılan ne olursa olsun hayat o kaybı telafi etmek için yeniden şekillenir, bazen de muhteşem olur bu şekilleniş.
bu bir darbe, çünkü zamanımı çalacak ve ben bütün zamanımı ve bütün zamanımdan bin kat fazlasını ve daha da iyisi, dünya üzerinde var olan bütün zamanları senin için kullanmak istiyorum; seni düşünmek, senin içinde nefes almak için.