Bir kutuyu karıştırdı, onu uzun süre bekledim, fotoğraflarla dönüp bana bir tanesini uzattı. Şuna bakın, dedi, fotoğraf bizi gözetleyen, belki de bizi yakalayan bir şeydir, örtünün üzerine oturmuş saçında fiyongu olan şu bebeğe bakın, o benim. Durakladı. Şimdi o ben miyim, diye kendime soruyorum o ben miydim? O, bugün Tiago olarak anılan ve her gün benimle birlikte yaşayan kişi miydi?
Sayfa 71Kitabı okudu
Sanirim hamile kadın en keskin ve gelişmiş koku duyusuna sahiptir
Hamile olmadigim zamanlar beni rahatsız etmeyen her koku, hamileligimle birlikte dayanılmaz olur.dunyada koklamadıgimız milyonlarca çeşitli koku olduğunu ve de bunların büyük çoğunluğunun pek de iç açıcı kokular olmadığını hamilelik döneminde öğrenmek zorunda kalırım.bir ara evde burnuma mandal takip ağzımdan nefes almayı denemisligim bile vardir hani...
Sayfa 53 - ÇiviyazılarıKitabı okudu
Travmaları uzaklarda aramıza gerek yok. En büyük travmalar genellikle çok yakınımızdan geliyor. Aslında biliyor musunuz, bunun nedeni de şu; biz insanlar bu dünyada bir anlamda beklentilerimiz kadar travma yaşıyoruz. Dış kapının mandalı dediğimiz kişilerden fazla bir beklentimiz olmadığı için onların bizim üzerimizde travma yaratma ihtimali de daha az. En çok beklentimiz en yakınımızdakinden olduğu için en yakınlarımızın bize travma yaşatma ihtimali de daha yüksek. Zaten bu yüzden bir ruhu en derinden üzende bir yabancı değil, çok şey beklediği yakınları oluyor.
Dedikodu
Kim söylemiş beni
Süheyla'ya vurulmuşum diye?
Kim görmüş, ama kim,
Eleni'yi öptüğümü,
Yüksek kaldırımda, güpe gündüz?
Melahat'i almışım da sonra
Alemdara gitmişim, öyle mi?
Onu sonra anlatırım, fakat
Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?
Güya bir de Galataya dadanmışız;
Kafaları çekip çekip
Orada alıyormuşuz soluğu;
Geç bunları, anam babam, geç;
Geç bunları bir kalem;
Bilirim ben yaptığımı.
Ya o, Mualla'yı sandala atıp,
Ruhumda hicranını söyletme hikayesi?
YKY
Kim söylemiş beni
Süheylâ’ya vurulmuşum diye?
Kim görmüş, ama kim,
Eleni’yi öptüğümü,
Yüksekkaldırımda, güpegündüz?
Melâhat’i almışım da sonra
Alemdara gitmişim, öyle mi?
Onu sonra anlatırım, fakat
Kimin bacağını sıkmışım tramvayda?
Gûya bir de Galataya dadanmışız;
Kafaları çekip çekip
Orada alıyormuşuz soluğu;
Geç bunları, anam babam, geç;
Geç bunları bir kalem;
Bilirim ben yaptığımı.
Ya o, Muallâ’yı sandala atıp,
Ruhumda hicranın’ı söyletme hikâyesi?
