Hani dünyanın çilesi, hüznü, ihaneti, yakıcı yüzü, kirli sesi, korkunç kolları sizi çepeçevre kuşatır, aklınız tıkanır, kalbiniz kararır, acılar üst üste yıkılır ruhunuza, artık hiç bir mecaliniz kalmaz kımıldamaya, kabre gömülü bir insan halini alırsınız işte o an hepimiz bir amok koşusu olmaya aday bir birey oluruz, modern hayatta çok amok koşucusu vardır, Zweig'de onlardan biriydi, sonunda yaşamına bir amok koşucusu gibi son vermişti, kitap güzeldi, ilk defa duyduğum yeni bir kavram öğretti, zorlukların insanı ölüm sahnesine kadar nasıl vardırdığını kavrattı, tşk ederim Zweig.