Ölüm süzmüş gözlerini
Testi yazıtlarında sözü geçmez
Hiç eskitmeyecek beni bana benzeten hoyratlıklar
Umudum çocuk sokulganlıkları eprimez
Kendi saf yoksulluğu doyurur karınca yiyenleri
Seni ben yeter dalgınlıklarımdan aldım koynuma
Sabah dağınıklığı cücedir güneşsizliklerde
Çoğalmaktan kaçma, çoğaltılmaktan
Dünya duruyor yerli
yerinde
Kendi ekseninde dönüyor herkes
Bir ben mi pervaneyim yörüngenizde
Uydusu kölesi olduğum güneş
Feryad ki feryâdıma
imdâd edecek yok
Efsus ki gamdan beni
âzâd edecek yok.
Yanağından aldığım öpücük
Ölüme vereceğim rüşvet içindir
Kayalardan geri dönen köpük
Kahkahası patlayan denize inattır
Gece ağarken sırtından dağların
Baykuş gözleri parıldaktır şaşmaya
Yakamoz delişmeni içi gümüş ağların
Aymaz tuzaklarıdır kudurgan doğaya
Beklentide volkanlardan fışkıran lâv
Zaten isyanı değil midir aptal çoğalmalara
Taşlı tarlalarda bir tek gelincik
Savaşmaz değmeyeceği ölümsüzlüklere
Mavi çocuk pencere
Avcunda kartopu
El ele yürüyor
Çınar yaprağı serçe
Ölüme zulme
Yok eller alnında
Aya bakıyor tekil
Suskun ıssıl göğsü
Soluk buğu camlarda
Haberi sonra gelir
Atlar sırılsıklam
Gök uykuda parlak buz
Ak örtüsü ölümün
Sela verilen sabah
Ne bilir değişmezliği
Yaşam yaşandıkça coşku
Gelince anlaşılır
Durağa
Aya Manzumeler
...
Kalbinde keder ben, ruhunda gam ben,
Her sabah ağlayan ben, her akşam ben,
Bana son teselli ölüm olsa da
Günümün üstüne gül koklamam ben!
...
Sayfa 236Kitabı okudu
Bilincimin dar boğazlarından yüzerek geçiyorlar belli belirsiz biçimleriyle. Onları, özlerinin dışında, başka bir anlam içinde seziyorum. Neden güzel olduklarını bulup çıkaramıyorum. Acaba güzel olan anlatılış biçimleri mi? Bilemiyorum. Aklımda kalanları, gelişigüzel yazıyorum. Belki de hepsi uydurma; aklımda öyle kalmış, ne yapayım?
Şiirler hatırlıyorum, yabancı dillerden çevrilmiş, yabancı dil kokan şiirler:
Orada her şey büyülü ve usandıran bir haşmetle
görünür
Bütün renkler ve kokular içiçe. Kader duvarları koyu ve karanlık gölgelerini salarlar Buradan ebediyete kadar.
Daha eski dilden olanları da var: (Eskidikçe güzelleşiyorlar.)
Mutasevver ve mülayim bütün muâdeletlerin
müphemiyeti.
Bu sakîm heyûlâyı fıtretle kaydediyor. Deniz cisimlerinin mütemadî in'ikası içinde Zulmet, bana artık zannedildiği kadar müstakim
görünmüyor.
Belki de bunlar, sadece, yabancı şiirlerin etkisiyle yazılmış. Bilmiyorum. Karıştırıyorum. Ya manzumeler!
Seni hürmete layık yapan kara sapandır Toprak altında yatan ya deden ya babandır
Sayfa 647Kitabı okudu
