“İnsanların senin hakkında ne düşündüğünü çok fazla umursuyorsun!”
“Bunun sana ne zararı var?”
“Biraz özgürlüğünden kaybedersin, çokça da mizah duygundan.”
“-Siz bir oyuncak doğurmuşsunuz hanımefendi, bense bir çocuk doğurdum, hayat dersinizi kendinize saklayın bir zahmet!”
“Küçük kız çocukları oyuncaklara benzemez, doğru, onlarda açtığımız yaraları iğne iplikle tutturamayız!”
İnsan düşünür ki,sanki dünya onsuz dönmür.Onun telefon zəngini elə həsrətlə gözləyirsən ki,sanki həyatının geri qalanı bu telefon zəngindən asılıdır və həyatının yalnız qış mövsümündən ibarət olacağını düşünürsən.Ancaq sonra bahar gəlir.Çünki biz istəməsək də,bahar mövsümü həmişə gələcək və yenidən sevmək üçün bir baxış kifayət edir.
Düşünün ki,bir gün falçının bir sözü sizin həyatınızı təmamilə dəyişə bilər.İnandırıcı deyil?Əgər siz inanıb davam etsəniz 8 nəfərdən sonra əsl sevgini tapacaqsınız.Alisa Anus Pendelberi və İtan Daldirinin sevgisidə belə başlayır.Əslində qonşuların bir-birini görmək üçün bu uzun səfərə ehtiyacı varmı?Kitabı illər əvvəl Instagram-da #kitab_21(indi bu səhifə yoxdu) səhifəsində görmüşdüm.Oxumaq bu günə qismət oldu.Mən bu saat Daldirinin anasını müzakirə etmək istərdim.Alisanın Anuş çıxması heçdə şaşırdmadı.Kitab axıcı idi amma sonluğu istədiyim kimi olmadı.
"Olanaksız diye bir şey yoktur; yalnızca aklımızın sınırları, bazı şeyleri anlaşılmaz olarak tanımlarlar. Yeni bir düşünce biçimini kabul etmek için, çoğunlukla pek çok denklemi çözmek gerekir."