Anlatıcı'nın kendisinin, paradoks gibi görünen, baş döndürücü bir anlatımla, Marcel adını varsayımsal olarak kendisi için ilk kez kullanışı şöyledir:
"Albertine'in dili açılırdı, 'Canım' ya da 'Canım benım' der ve adımı söylerdi; yani anlatıcıya bu kitabın yazarının adım verecek olursak, 'Canım Marcel'im', 'Canım Marcel'im benim' derdi" (Mahpus; II, 2154).
Sayfa 43