"Omuzlardan düşen eski bir palto
Yorgun ayaklardan kayıp giden bir sandalet gibi
Geçiyorum bu dünyadan ben
Ya sen kalacak mısın?"
Rainer Maria Rilke
Tatar Çölü
İnsanın ruhuna dokunan, hüzünlendiren güzel ve nadir kitaplardan birisidir. Kitap bittiğinde şunu düşündüm: insanlar tüm yaşamlarını bir şeylerin olmasını bekleyerek geçirebilir, tüm yaşamları boyunca bir şeylere ümit bağlayabilir veya bir ideal uğruna birçok şeyi erteleyebilir, birçok şeyden vazgeçebilir. Fakat tüm bunlar hayatın değişmez kanunu değiştirmez: yitip gitmek. Ne yazık ki zaman kimseyi beklemediği gibi kimseye de ümitlerinin gerçekleşmesi için veya ideallerine kavuşması için ekstra bir avantaj sunmuyor. Kitaba dair en çok hüzünlendiğim kısım ise Drogo'nun Maria'ya vedasıydı. Zaman böyledir, geçer gider ve hiçbir şey bıraktığımız gibi kalmaz...
Ne diyelim, güzel kitap.
Tatar Çölü
Erich Maria Remarque'nin Pişman Olmamak İçin Bilmemiz Gereken Sözleri
