Marinetti'nin Fütürizmin Başlangıç Manifestosu
1) Biz tehlike sevgisinin, çalışkanlık ve korkusuzluk alış kanlığının türküsünü çağıracağız.
2) Şiirimizin temel öğeleri gözüpeklik, yiğitlik ve baş kaldırma olacaktır.
3) Bugüne dek edebiyat düşünce dolu durağanlığı, ken. dinden geçmeyi ve uyuşukluğu övmüştür; bizse saldırgan devingenliği, ateşli uykusuzluğu, sekerek koş mayı, takla atmayı,
Müziğe dalmadan önce 20.yy Sanat Dünyası'na bakış
Kapitalizm’in bu yüzyıla hızlı adımlarla girmesi ve insani değerlerin gitgide yoksullaşması, toplumlararası, dolayısıyla bireyler arası çatışmaların da yoğunlaşmasına neden oluyordu. Fütürizm, 1910’lu yıllarda İtalyan sanatçı Marinetti ile başlayıp, Mayakovski'nin de içinde olduğu bir Rus şair grubunu etkileyip silinirken, 1915 yılında Dadaism adında bir sanat akımı ortaya çıkar. Dünya Savaşının yarattığı dehşete karşı anlamsızlığı, akıldışılığı ve alaycılığı ön plana alan bu ekol geleneksel toplum düzenini ve alışılmış kültür değerlerini yıkmayı amaçlıyordu. Zürih ve New York’ta aynı zaman dilimleri içinde çıktılar ortaya. En ilginç kişilikler Tristan Tzara adlı bir şair ve çevresindekiler. Ancak karşı çıkış borusunu ilk öttüren ressamlar oldu. Bu akım, geleneklere karşı çıktığından ötürü yüzyılın ikinci yarısındaki Avant Garde hareketlerle ortak paydada düşünülmemelidir. Öncelikle seslendikleri alanın darlığı, ardından sistemleşmemiş bir hareket olmaları savaşın hemen ardından tükenmelerine neden oldu ve bu sürede yerini Sürrealist sanat hareketine bıraktı. Onlar da gerçek dünyanın yerine düş dünyasını kurmaya çalıştılar ve buna bağlı olarak da sanatın içeriğinde cinsel dürtülerin ve içgüdülerin geniş yer kaplaması gerektiğini savundular. Umutsuzluk ve kötümserlik Sürrealist sanatçıların yaşamlarının bir parçasıydı ve ürettikleri bütün yapıtlarda bu kapalılık ve iç dünyanın ablukası görülmekteydi. Yazar Andre Breton ve ressam Salvador Dali, bu hareketin en önemli sanatçıları olarak görülmekteydi.
Sayfa 15 - bu alıntıyı girerken duyduğum hazz.
Cesaret, cüret ve başkaldırı, bizim şiirimizin önemli öğeleri olacaktır...
Yok edin, yıkın, bilinci ve fikri, kültürü ve sanatın doğuşunu yeniden inşa etmek için...
Ayrıştıran, çözen ve yok eden şehvet değildir. Bunu asıl yapan daha çok duygusallığın büyüleyen anlaşılmazlığı, yapay kıskançlıklar, sarhoş eden ve aldatan kelimeler, vedaların ve sonsuz sadakatlerin retoriği, edebi nostalji, yani sev-ginin tüm sahtelikleridir.
Şehvet...
Ruhun en muazzam özgürlüğüne yol açan duyumsal ve kösnül bir sentezdir...
İçtima edin!;)
Gelenek, akademizm ve hepsinin üstünde mide bulandırıcı akli tembellik ile tuzağa düşürülmüş oldukları hâlde, sahte bir modernite duvarı arkasında saklanmakta direten tüm sanatçı ve kurumlara savaş açacağız.
Varyete tiyatrosu sanatta, dini, kutsal, ciddi ve yüce olanı büyük S ile yok eder. Onlardan intihal yaparak, onların parodilerini yaparak, onları sadece birer atraksiyonlarmışçasına kutsal gerekçelerinden ayırıp sıradanlaştırarak ölümsüz başyapıtların Fütürist yıkımına iştirak eder.
Tüm eski formüllerden özgürleştirmeliyiz kendimizi. İçimizdeki statik, ölü ve gerçekte geçmişe ait olan her şeyi yok etmeliyiz.
Beden ruhun yarattığı biçimde yaratır. Evrenin gözlerinde, ikisinin yaratımı eşittir. Biri diğerinden üstün değildir ve ruhun yaratımı bedeninkine bağlıdır.
ŞEHVET, BEDENİN BİLİNMEYENİ ARAYIŞIDIR, tıpkı düşünüşün ruhun bilinmeyeni arayışı olduğu gibi. Şehvet yaratım eylemidir, Yaratmaktır.
Öyle ki kimseye bağlı kalmadan, hayal gücümüz ve özgürlük kelimelerimiz var artık...
Görünmeyen, kavranamayan, ölçü-lemeyen ve duyumsanamayana et ve kemik vereceğiz.
Kahrolsun eleştirmenler, o kendini beğenmiş pezevenkler! Kahrolsun hastalıklı akademisyenler ve sarhoş, cahil profesörler!