Hayatta, bu korkunç sıradanlığın içinde, kaç sahici heyecanımız kaldı ki?
Sayfa 99Kitabı okudu
Herkes göğüslemek zorunda kaldıklarının getirdiği arazlarla yaşamıyor muydu?
Sayfa 79Kitabı okudu
Suç...
Suç,
suçluların sayısı arttıkça hafifleyebilir miydi?..
Sayfa 690 - Everest yayınlarıKitabı okudu
Neyse...
... Neyse işte. Neticede her insan kendi meşrebince yaşıyordu . Hikmetinden sual olunmazdı.
Sayfa 184 - Everest Yayınları, 2.Basım: Eylül 2018
“Sevmek, aslında sevilmeyi istemek demekti.”
Sayfa 636 - Everest yayınlarıKitabı okudu
... Evlerimiz nasıl da cehennemimiz , geçmişimizdeki izler nasıl da yaralarımız olabiliyordu.
Sayfa 168 - Everest Yayınları, 2.Basım: Eylül 2018
Sıfırdan başlamak…
“Hayatıma yeniden başlamak istiyorum işte…”
Sayfa 546 - Everest yayınlarıKitabı okudu
Yaşam oncasına insan için, olanca hızı ve umursamazlığıyla devam etmektedir ...
Sevgi de bir yolcuydu çünkü; her ilişkide, her geçen gün biraz daha çok tükenebilecek bir yolcu.
Biz hep nafile bir sevdanın peşinde koşanlardandık
“İnsan acılara sanıldığından çok daha dayanıklıdır.”
bence de
Ortak duygulardan gelinmediği sürece hiçbir şeyin gerçek anlamda paylaşılabileceğine inanmıyorum ben.
Eğer hâlâ nefes alabiliyorsak iyi. Hâla Nefes alabiliyorsak iyi. Hâlâ nefes alabiliyorsak iyi.
Ama asıl mühimi
Nefes verebilmek değil mi?
Anlatmaktan da vazgeçiyorsun
Karşınızdaki insanın kimi şeyleri hiçbir zaman tam anlamıyla dinlemeye ve anlamaya istekli olamayacağını da öngörebiliyorsunuz.