Üretimin, birincisi teknik, ikincisi de toplumsal olmak üzere iki yönü vardır. Teknik açıdan, üretim, teknik ve doğal bilimler tarafından irdelenir.
Bu bilimlerden farklı olarak, ekonomi politik üretimin toplumsal yönü, toplumsal yapısı üzerine eğilir.
-Neden ateş yakmıyorsun ? Hava soğuk.
-Kömürümüz yok. Baban işsiz, kömür alacak paramız yok.
-Babam neden işsiz?
-Çünkü çok kömür var.
Ekonomi politik, kapitalist toplumun bağrındaki sınıflar savaşımının en ateşli sorunlarına değinir; çünkü bu toplumu birleştiren çeşitli sınıfların maddi durumu ve dirimsel çıkarlarını ele alır. Dahası, bu toplumun varoluş sorununu ortaya koyar ve bunu yanıtlar.
Kapitalist toplumda, ücretli emek, özü gereği ücretli bir köleliktir. Eğer Romalı köle çalışma yerine zincirlenmiş idiyse, ücretli işçi de mülk sahibine açlık tehdidi ile, gereksinme, korku bağları ile bağlanmıştır.
İktisadi bunalımların doğrudan nedeni ile, işte bu üretilen engin meta miktarı ile, nüfusun ödenebilir istemi arasındaki boşluktur.
Kapitalizm, anarşinin egemen olduğu bir toplumsal rejimdir, yani üretim, kapitalizmde planlı değildir. Sermaye yüzlerce ve binlerce işçinin çalışmasını, her işletme içinde ayrı ayrı örgütler. Ama toplumsal üretimin bütünü içinde özel mülkiyete bağlı rasgele davranışların egemen olduğu, karışıklığın arttığı görülür.