Bir İdam Mahkumu son günlerinde ne yapabilir? Sen ölecek olsaydın son günlerinde neler yapardın? Nasıl değerlendirirdin? Acaba o yapmak istediklerini yapabilmiş mi?
Yazarın idam cezasından ve bunun gerçekleştirilme biçiminden yakındığı, giyotinin en korkunç hallerinden şikayetçi olduğu, arkasında bir eş ve bir çocuk bırakmış bir idam mahkumunun son günlerini nasıl geçirdiğini, ne düşündüğünü anlatan bir kitap. Okumaya değer.
Yusuf Atılgan'ı hep okumak istemişimdir bu da onun okuduğum ilk romanıydı. Başlarda cümleleri anlayamadım fakat aklıma hemen onun modernist bir yazar olduğu geldi :). Daha dikkatli okumaya başladım ama böyle romanlarda ne yazık ki dikkati tam veremiyoruz o yüzden çok da önemsemeden okumaya devam ettim. Bilinç akışı tekniğinin ustaca kullanılmış olması beni etkiledi. Olay örgüsünün arasında kahramanın davranışlarını ne düşünerek sergilediğini öğrenmek merakımı giderdi ve aslında tamamen farklı şeyler düşünüp bambaşka tepkiler vermesi de biraz şaşırttı. Dilinden ve üslubundan hoşlandığım, keyif alarak okuduğum bir romandı. Tavsiye ederim...
Aylak AdamYusuf Atılgan · Can Yayınları · 201946 okunma
Psikolojik romanları seven biri olarak Dokuzuncu Hariciye Koğuşu'na da bayıldım. Peyami Safa'nın çocukluk ve gençlik yıllarından izler taşıyan bu romanda bacağında sıkıntısı olan hasta bir gencin bu hastalıktan kurtulmaya çalıştığı süreçte yaşadığı umutsuzlukları, hüznü, zaman zaman neşesi açıkça ve yoğun psikolojik tahlillerle anlatılıyor.
Okurken çoğu zaman karanlık bomboş bir odada dört duvar arasına sıkışmış, derdini anlatamayan bir insan gibi hissetsem de o aralanan kapıdan giren hemşirelerin getirdiği umut ışığıyla tekrar heyecanlandım. Fakat kahramanın buruk aşk hikayesi sevinçlerini daima gölgeliyordu.
Hastane ortamını ve hasta psikolojisini net bir şekilde anlayabildiğimiz ya da anladığımızı zannettiğimiz bu romanı okumanızı öneriyorum.
"Büyük bir hastalık geçirmeyenler her şeyi anladıklarını iddia edemezler."
"Hasta olmayanlar bizi ne kadar az anlayacaklar!"
Öyle çok yaşanmışlık dolu bir kitap ki buraya ne yazarsam yazayım eksik kalacak ve tam anlamıyla açıklamaya asla yetemeyecek. "Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum." diye başlayan ve bu an üzerinden yazarın bize yaşadıklarını anlatmasıyla devam eden bir roman. Karakterlerimiz Kemal ve Füsun arasında beklenmedik bir şekilde aslında hiç de masum olmayan bir aşk hikayesi başlıyor. Masum değil çünkü Kemal nişanlı bir adam. Sürekli devam eden buluşmalar acı bir aşk hikayesini ortaya çıkarıyor. Ta ki birbirlerini çok seven birbirinden güç alan bu çift Kemal'in nişanında birbirlerini son kez görünceye kadar. Bu kısımdan sonra Kemal'in mutlu zamanları bitiyor, Füsun'u bir kez olsun tekrar görebilmenin umuduyla acı ve ızdırap dolu günlerini yaşarken hissettiklerini bizimle paylaşıyor ve bize de hissettiriyor. Fakat Kemal pes etmiyor ve bitmeyen aşkını bir müze haline getirip ölümsüzleştiriyor. Buradaki tek masum şeyin duygular ve eşyalar olduğunu düşünüyorum ben. İşte bu Masumiyet Müzesi'nde de birçok eşya yer alıyor. Füsun'un elbisesi, o yıllarda meşhur olan Meltem Gazozları, ve hikaye anlatılırken söz arasında bahsedilmiş bir kaç önemsiz eşya bile sergileniyor. Tabi hepsinin önemi yazar için pek büyük aslında. Ne zaman onlara baksa aşkının bir çeşit yansımasını görüyor. Bu hikayeye şahitlik etmek için neden okumayasınız?
Masumiyet MüzesiOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 202271 okunma
