Tüketim hastalığının o sonsuz kaşıntısıyla, gösterişçi tüketimle, gösterişçi israfa, birkaç yıl dayanıklı üretimle, statü açlığıyla, televizyon çoraklığıyla, ve yarışmacı kapitalist ekonomimizin gizemli sürükleyici güçleriyle bilimsel nesnelliğin ne ilgisi var?