-Ben büyüdüm galiba.
Masal bitti.
...
Sayfa 184 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
Masalsız Kız Düşleri
Duyguları paramparça, kanatları acı içinde, hayal aleminde,
Bir kere dahi baba masalıyla uyutulmamış,
küçük bir kız çocuğuydum ben.
Yine de, kendi kendimi koynuma alır,
kocaman kocaman hayaller kurardım.
Belki babam okşar diye sürekli saçlarımı tarardım.
Dışları gibi içleri de güzel olsun diye
bebeklerime makyaj malzemesi yedirir, entarimdeki
Her gece gönlümün masalını okuyorsun
Ertesi gün beni bir masal gibi unutuyorsun.
Sayfa 209
•Hayat Nedir Anne
"Hayat nedir nedir anne;
Bir oyun bir masal değil mi?
Kırıldı bak oyuncaklarım...
Ömrüm gitti,
Sevdam bitti...
İnan ben hiç büyümedim ki..."
"Her gece gönlümün masalını okuyorsun
Ertesi gün beni bir masal gibi unutuyorsun"
H. A. Saye
Lütfen sabah kahvaltı veremeyeceğiniz, akşam masal anlatıp öpemeyeceğiniz çocuğu dünyaya getirmeyin.
Sayfa 478 - Kronik Kitap, 1. Baskı, Mayıs 2022.Kitabı okudu
Kalbimi bıraktım
Kürtçe, benim anadilim, çocukluğumun tüm zamanını nakışlarıyla ören masal dili. Tüm güzellikleri kendisinden öğrendiğim ve bana kimliğimi veren dil. Doğal olarak, bu oranda vahşice rencide edilen bu önemli varlığıma sahip çıkacağım.
Sayfa 236 - İthaki
“En doğru masal anlamadan korktuğumuzdur.”
Sayfa 8
Çocukken elektriklerin kesilmesini isterdim
Annem masal anlatırdı o zaman.
Sayfa 58
bana bir masal anlat baba..içinde bütün oyunlarım..kurtla kuzu olsun şekerle..
Çocukluk hafızaya kalıcı olarak kaydedilir.
Sayfa 155 - MarqueriteKitabı okudu
Bir masal vardı, adam gölgesini yitirmişti... Ben neyimi yitirdim, bilemiyorum.
Sayfa 55
Eğer içimizde bir gönül kaldıysa; masal dinleyen, şarkı söyleyen, şiir okuyan, sulara bakan, kuşlara gülen, ağaçları kucaklayan, yalnızlıkla ürperen bir gönül, dünyamız insanın gövdesinde yeniden filizlenmeye başlayacaktır. Yoksa yaşadığımız gezegen hepimizi bir taş masalına çevirecek.
Sayfa 14Kitabı okudu
Yarın, yarından sonra bir yarın, bir yarın daha
Sürüp gidiyor günden güne küçük adımlarla;
Geçmiş günlerimiz ise nice sersemlere ışık tutmuş
Ölüm yolunda, toz toprak olmazdan önce.
Sön, cılız kandil, sön! Hayat dediğin ne ki:
Yürüyen bir gölge, bir zavallı kukla bu sahnede:
Bir saat boy gösterip, boyun kırıp gidecek!
Bir daha da duyulmayacak artık sesi.
Bir aptalın anlattığı bir masal bu:
Kuru gürültüler, deli saçmalarıyla dolu.
Sayfa 101
"Bir divanenin kendi kendine tekrar ettiği bir masal..."
