Neylan Levent'i nasıl tanımlıyor?
O, güzelliğiyle herkesi kendine hayran bırakan, ancak girdiği tarlayı talan eden eşsiz ama vahşi bir kuş gibiydi.
Sayfa 27Kitabı okuyor
Hayat beni sınama… Durup mucizeler bekleme çağımı çoktan geçtim…
Allah’ım, beni sana isyankar, bedenime zalim, düşünceme hain eyleme… Beni bana düşman eyleme…
“Sen hiç imkansızı sevmekten başka çaresizlik tattın mı?” demişti bir kitapta kadın, adama. “Ya imkansıza sadece bakıp yüreğine dokunup kalbinde buluşup ruhuyla bir olup teninden sürgün edildin mi?”
Mutluluk bazen bir doruk kadar varılması güç bir dağ… Bazen, bir gelincik kadar ömrü kısa ve narin… Bazen de bir öpücük kadar sıcak fakat hiç bir zaman bir ömür kadar uzun olmayacaktı.
“Dünyaya gelirken sanki senet imzalamıştım. Ne kadar dert, keder varsa üzerime zimmetlemişim… Hayat benden sevinçlerimi hacizlemeye hevesli. Her neşem yarım kalıyor. Hangi dala tutunsam kırılıyor. Ben ne zaman mutlu olmak için bir adım atsam hayat bana çelme takıyor… Yıkıyor!” dedim ağlayarak.
Cesaret ne kadar zor bir eylem, bir ucunu tutsam diğer yanı dağılıyor.
Ev
"Ev, içinde düşlemeyi barındırdığı için mi ömrümüz boyunca her kurduğumuz düşte dönüp gelmek isteriz?
Sayfa 68 - Doğan Kitap
Sevgiler de nefrete dönüşürmüş.
Tek dostumdu ayna… Bakıp bakıp gözlerimle haykırıyordum derdini… Tek sırdaşımla yastığım… Ağladığımı ondan başkası bilmiyordu ve tek sığınağımdı gece… Çünkü gözyaşlarımı bir tek ona emanet ediyordum…
Bazı sevgiler dua gibi… Görünmez ama dokunur umuda…