Mücellâ
"Nazlıgül," dedi. "Bu kadar çok okuyorsun. Korkarım bir gün yazmaktan başka bir işin olmayacak senin, kızım. Yazar olacaksın. O zaman beni yazarsın. Şu Mücellâ teyzenin solan gülünü, gün görmediğini, içinde yazmaya değer bir şey olmayan kayda değmez ömrünü."
"Rüya olduk Nazlıgül." dedi denize bakarken. "Masal olduk, anlatanımız yok kızım."
Her şeyi ciddiye almaya yazgılı, yalnız ve mutsuz ama mutsuzluğunun farkında bile değil, kendi içinde bir nabız gibi atarak çoğalıp duran bir kız çocuğu ile kuruyup gitmiş yaşlı bir kız arasında yaşanması her zaman için olası bir sahneydi bu.
Tek farkla: Gerçek oldu.
Sayfa 337Kitabı okudu
Gerçek
İnsanın hikayesi, onu beklediği değil aradığı yerdeymiş. Meğer hikaye ancak bulmak istediğinde anlatırmış kendini. Mesele kime kulak vereceğini bilmekmiş.
Sayfa 232 - Ebe kadın, Neylan, Nergis kasabasıKitabı okudu
HK
Para denilem mühürlü kağıdı makinalarinda imal eden
Yasama ve yürütmesi ile yaşamı paraya entegre eden sistem
Cahil ve iradesiz kesimleri kendine mahkum etmeyi hüner biliyor
Suç onlarin değil
Onlar ateistler
Kendi çıkarları için yaşıyorlar
Büyüyemediği, gerçek dünyaya karışmadığı için üzülüyordu. ‘Gerçekten bucak bucak kaçıyorum,’ diyordu. ‘Birini sıkıntıda görünce çocuk gibi ortadan kaybolmak istiyorum. Korkaklıktan değil; kendimi onun yerine koymaktan. İnsanların karşısında bazen de o eski aptalca utangaçlığım yüzünden dikilip kalıyorum. Gitmek gerektiği halde bir türlü uzaklaşamıyorum. Her zaman gerekenin tersini yapıyorum, çocuklar gibi. Kitaplarla, yani bir çeşit masal dünyası ile hayatı karıştırıyorum eskisi gibi. Galiba gittikçe de düzeltilemez oluyorum bu konuda. Masalın nerede gittiğini, hayatın nerede başladığını farkedemiyorum. Bazen, suratıma bir garip bakıyorlar; o zaman uyanır gibi oluyorum.
Sayfa 369Kitabı okudu
_Hissedebileceğiniz en güzel şey, hayatın esrarlı tarafıdır. Sanatın ve bilimin beşiğinde, bu ana duygu vardır. Onu bilmeyen, dünya karşısında şaşkınlık ve hayranlık duymayan kimse, ölü gibidir.
_Delilik şüphesiz aptallıktan daha iyidir, delilik var olmuş bir zekânın yok oluşudur. Aptallık ise var olmamış bir zekânın var olmamaya devam
