Mücellâ
"Nazlıgül," dedi. "Bu kadar çok okuyorsun. Korkarım bir gün yazmaktan başka bir işin olmayacak senin, kızım. Yazar olacaksın. O zaman beni yazarsın. Şu Mücellâ teyzenin solan gülünü, gün görmediğini, içinde yazmaya değer bir şey olmayan kayda değmez ömrünü."
"Rüya olduk Nazlıgül." dedi denize bakarken. "Masal olduk, anlatanımız yok kızım."
Her şeyi ciddiye almaya yazgılı, yalnız ve mutsuz ama mutsuzluğunun farkında bile değil, kendi içinde bir nabız gibi atarak çoğalıp duran bir kız çocuğu ile kuruyup gitmiş yaşlı bir kız arasında yaşanması her zaman için olası bir sahneydi bu.
Tek farkla: Gerçek oldu.
Sayfa 337Kitabı okudu
Gerçek
İnsanın hikayesi, onu beklediği değil aradığı yerdeymiş. Meğer hikaye ancak bulmak istediğinde anlatırmış kendini. Mesele kime kulak vereceğini bilmekmiş.
Sayfa 232 - Ebe kadın, Neylan, Nergis kasabasıKitabı okudu
_Hissedebileceğiniz en güzel şey, hayatın esrarlı tarafıdır. Sanatın ve bilimin beşiğinde, bu ana duygu vardır. Onu bilmeyen, dünya karşısında şaşkınlık ve hayranlık duymayan kimse, ölü gibidir.
_Delilik şüphesiz aptallıktan daha iyidir, delilik var olmuş bir zekânın yok oluşudur. Aptallık ise var olmamış bir zekânın var olmamaya devam
