Yan Taraftan Sevmek
"Küçüklüğümde uzun seneler oturduğumuz evdeki odamın camı sağımızdaki apartmanın yan tarafına bakıyordu. Ön cephesi pırıl pırıl boyalıydı apartmanın. Benim her gün saatlerce seyrettiğim yan cephe ise inşaat sıvasıyla duruyordu. En az on yıllık binaydı ama bir kez bile boyanmamıştı o taraf! Çok dikkat çekmeyen bir alan olduğu için gereksiz masraf olarak görmüş ve boyatmamışlardı muhtemelen. Ben daha o zamanlar, çocuk aklımla o duvara bakıp şuna benzer bir sonuca varmıştım. Herkes ve her şey, zayıf, acıklı ve masum yanlarını görünmez zannedilen yerlerinde gizleyip, diğerlerine gösterdikleri ön cephelerini ise süsleyip, güzelleştirip, bazen de acımasızlaştırıp, yan taraflarının kimse tarafından görülmediği yanılsamasıyla kendilerini kandırıyorlardı. Yanılıyorlardı ama. Birileri, sayıları az da olsa birileri için yan taraflar ön cephelerden daha önemliydi. Birini gerçekten sevmek istiyorsanız ya da sevip sevmediğinizden emin değilseniz, ona herkesin gördüğü ön tarafından değil de herkesten, sizden bile saklamak istediği yan tarafından bakmaya çalışın. Eğer yan tarafından da severseniz ya da seviyorsanız gerçekten seviyorsunuzdur..."
Ali Lidar
…VE YALNIZSIN
Kelimelerin aciz kaldığı,
Cümlelerin dağıldığı,
Sayfaların tükendiği,
İçimi alev alev tutuşturan,
Bütün bedenimi saran,
İliklerime işleyen duygularımı,
sana nasıl ifade edeyim, bilmiyorum …
Bütün bir dünya olarak insanlığımızı yitirdiğimiz bir çağın eşiğine geldik. Büyükler küçüklüğünü unuttu, küçükler büyümeye hayal bile edemiyorlar artık. Ama muhakkak büyürler onlarda. Ama böyle ama şöyle. İşte mühim olan da bu ya nefretle, öfkeyle büyüyecek onlar da. Mutlu bir dünya mı bıraktık onlara, mutluluk, güzellik mi aşılıyoruz onlara? Görüyorlar, doğrusu bu sanıyorlar. Savaş ortamında büyüyen bir çocuk büyüdüğü vakit en başta savaşacak. Savaşı çok sevdiği için mi elbet hayır, çocukluğunun intikamını almaya çalışacak kendince. Şimdi o çocuk savaşıyor diye suçlu o mu olacak yoksa savaş iplerini bir kukla misali oynatan kişi mi? Savaşlar iki taraf arası yapılır ama gün sonunda kim kazandığını söylerse söylesin hiçbir savaşın kazananı yoktur. Ölen çocuklar, masum insanlar ve hayvanlar vardır. Sadece savaş tarihleri değişir ama acı da yıkımda hep aynıdır. Hangi tarih sayfasına bakarsanız bakın o savaşta binlerce yıkım vardır.
Allah'ım!
Yiyemiyorum, içemiyorum aldığım nefes bile boğazımda düğümleniyor. günlerce şu sol taraf cayır cayır yanıyor. Elim kolum bağlı şekilde oturup izlemekten yoruldu bu yürek. İnsanlığın bittiği yerdeyiz. Soykırımın yapıldığı zamnadayız. Masum çocukların parçalarını topladığımız zamandayız.
Bir parça mutluluğu, huzuru, oynu çocuklara fazla gören katillerleyiz.
Çocukların öldüğü bir savaşta asla haklı bir taraf yoktur... Artık dayanamıyorum masum canların gözümün önünden birer birer gitmesine.