Masumiyet müzesi Büyük Semiramis Hoteli
Hikayeyi devam ettirelim...Bizim çocukluğumuzda, bu otelin yakınlarında hafifçe yamulup eğrilmiş bir cadı ağacı vardı.Yıllar önce 56 model Chevrolet bu ağaca vurmuş arabadaki genc çiften füsun isimli kadın ölmüş adam bir süre yoğun bakımda yattıktan sonra hayatına devam etmiş tabi devam etmek denirse...
“Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum..."
İnsanın evi karnının doyduğu, kalbinin olduğu yerdedir..
Eşyaların gücü, içlerinde birikmiş hatıralar kadar, bizim hayal ve hatırlama gücümüzün cilvelerine de bağlıdır elbette.
“Çok talihsiz bir zamanda karşılaştık.”
Sayfa 134Kitabı okuyor
Sabırla, tevekkülle insanın kazanamayacağı kalp, fethedemeyeceği kale yoktur, değil mi?
Orhan Gencebay’ın sevgilisine “ Mutluluk senin, hatıralar benim olsun! “ demesine, ön sıralardan biri “ Enayi “ diye bağırdı..
" o anda ona sarılıp acımı ve tutkumu unutabilmeyi, hiç olmazsa ona hissettiklerimi anlatabilmeyi ne çok isterdim."
(Masumiyet Müzesi /Syf:147)
Çok sevdiğimiz bir varlığa, hicbir karşılık beklemeden en değerli şeyimizi verirsek, işte dünya o zaman güzel olur..
Bazan ona “Seni seviyorum!” demek için dayanılmaz bir istek duyar, ama yalnızca çakmağımla sigarasını yakabilirdim.
Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum...
Çok sevdiğimiz bir varlığa, hiçbir karşılık beklemeden en değerli şeyimizi verirsek, işte dünya o zaman güzel olur.
Tutku yoksa aşk da yoktur..
Âşık olmak için yatmak, cinsellik, bunlar gerekmiyor. Aşk, Leyla ile Mecnun'dur..
Bakışlar...
Bakışlarımızla birbirimize o kadar çok şey söyledik ki, onunla bütün gece saatlerce konuşmuşuz duygusuna kapıldım.
"Hepimizin önemsiz olduğunu derinden hissederdim."