Burada hayatını, duygularını sıkı sıkı kontrol altında tutan bir adam vardı, fani ay ışığının ve deliliklerin peşinde koşan biri değil.
Sayfa 123Kitabı okuyor
Aşk ay ışığı ve çılgınlıktı.
Sayfa 122Kitabı okuyor
Bu acıma duygusu muydu, yoksa sempati mi? Aradaki farkı ayırt edemedi.
Sayfa 116Kitabı okuyor
Bazı şeyleri yeniden yakalayamayız
Sayfa 115Kitabı okuyor
İşte, ihtiyacı olan şey de buydu. Temiz hava ve özgürlük.
Onun sesindeki umut kırıntısını duydu, çok zayıftı. Karşılık vermek, ona inanabileceğine dair biraz umut vermek istedi.
Hislerinin tükendiğini söylüyor olabilirdi ama yine de içinin derinliklerinde birkaç sıcak hatıra hâlâ dolanıyor olabilir miydi?
Sayfa 98Kitabı okuyor
Aşk ve ardından acı, onu insanların ne düşündüklerine aldırmaz yapmıştı.
Sayfa 97Kitabı okuyor
Bilmiyorum. İnsan böyle şeyleri düşünmüyor. Sadece hissediyorsun. Ve tuzağına düşüyorsun…
Ama o kalbinin sesini dinliyor, biliyor musunuz? Ve bu da başına bela oldu.
Dudakları arasından dökülen kelimeler anlayışlı, ancak gözleri duygusuzdu.
Ama bunu denediği için kimse onu suçlayamaz. Tutunabileceği başka bir şey yok.
Bu kadardı. Herhangi bir açıklama yoktu, üzüntü yoktu. Hatta şikayet dahi yoktu.
Hem de ne için? Bir hayal uğruna mı?
