Serin bir rüyanın hatırınadır; Çektiğim Dünya ağrısı.
Bir hayalden geldim ben, Bir hayal verdim sana,
Mavi-yeşil bir hatıra: işte Dünya! İşte Ruhum!
Ovada sert es, yamaçta sus, Irmakta ağla...
İşte Dünya kapısı, işte Dünya kederi,
İster dağının gölgesinde dur,İster incirin neşesine vur.
"Ağrı ve kendini Bir tek sen tamamla."
Birhan Keskin
Beni kurtarmaya gelen bir çift mavi göz karşımda belirene kadar, hem çevrem hem ruhum kapkaranlıktı. O mavi gözler, her an akıverecek suya benziyordu.
Sayfa 82 - Tita, Can YayınlarıKitabı okuyor
Bir çiçek açıverir gamzende
Ölüm böyle ciddi bir şeydir
Yaşamak, böyle dümdüz
Yalnızlığı koyuyorsun alnıma
Ben daha gelmeden dünyaya
Böyle yazılmış yazım...
Kuşlar sabah ayazında
Yuva ararken
Unutmuş olabilirim her günü
Zaten bir bakıma bu alışkanlıktır
Zamana çalınmış bir kum saati
Gibi iki parmak arasında akıp giden
Giden ben olmasam içim olurdu
Öyle ki
Gidebilmek bir bakıma alışmaktır.
Göğüs kafesimde sıkışan bu el
Kimin elidir ve her şeyden elimdir
Aklımı esir eden garip dilimdir
Bir parça ömrümden
Bir kaç parça ekseriya
Bir gün rastgele yürürken
Istanbul'un her hangi bir sokağında
Tenim güneş altında erirken
Tüm bedenler bir sokağa aktığında
Öyle kalabalıklar için de
Yalnızlağımla rastlasam sana...
Uzun bir yolu yürürken yalnız
Denize bir kulaç atmışım, maviliğe
Yüzünde hüznümün yüzü bir yüz
Diyorum ki öyle yakınım sensizliğe
Öyle bir zaman içinde
Öyle ansızın rastlasam sana...
Gezdiğin yerleri, gözünden her an
Görmek efkâr verir, zor fasıl
Ne mavi ne ağaç... nedir derman
Nerde bulurum senin yalnızlığını asıl
Öyle bir mekan içinde
Öyle zamansız rastlasam sana...
Bir insan en çok nereyi sevse
Yalnızlığı da oraya aittir....
Öyle bir gaib tabut içinde
Öyle günahsız rastlasam sana
Cennet mavi olabilir ama insanın çilesi daha da güzeldir.
Sayfa 39Kitabı okuyor
Hayat psikolojiye tahammül edemez. Onu bozarak sistemine katar, rengini çalar...
Can yayınları
Dağlarda tek
tek
ateşler yanıyordu
Ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki
şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında
birdenbire beş adım sağında onu gördü.
Paşalar onun arkasındaydılar.
O, saati sordu.
Paşalar: "Uc" dediler,
Sarisin bir kurda benziyordu.
Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
Yürüdü uçurumun basına kadar,
eğildi, durdu.
Bıraksalar
İnce, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
Kocatepe'den Afyon ovasına atlayacaktı.
