Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun kanatlarımız
Dokunarak uçalım.
insanlardan buz gibi soğudum,
işte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın.
05.12.2023
Ben beni bensiz bana...
Kendimi kandırıyorum biliyorum. Gülümsemelerimin altında gizli bir yara her geçen gün daha derinlere işliyor. Aynaya her baktığımda bir yabancı selam veriyor bana ama sesimi bile tanıyamıyorum artık. Söyle, bir insan kendi kendine bu kadar yabancılaşabilir mi? Yoksa, bu yabancılık hastalığımın yankısı mı?
Kimse
Bir bıçağa benziyorsun sen sanki gırtlağıma saplanan
Ah dile getiremediğim geçmek bilmez bu zaman azabı
Pıhtılaşmış bir kan gibi
mavi damarlarda duran ve artık dolaşmayan
Ne beter bir şey bu sonu gelmez doyumsuz arzu
Seyrederken seni odada
daha beter bir şey yok sana susamaktan
Ama biliyorum bu büyüyü bozmamak gerek
Daha beter çünkü
seni içimde
Bu sabah ayılmak için değil de sigarama eşlik etmesi için kahve aldım ve oturdum. Bir s.kim anlamadığım fakat izlediğim NTV haberlere bakıp americanomu içerken, Çakır gözlü bi hatunun Vogue dergisinden fırlamış bakışlarına maruz kaldım. İlk baktığında çok umursamadım, ama bakmadığım halde mavi gözleri belli oluyordu, arkasını dönmesi yeterliydi gözlerinin renginin anlaşılması için. Sonraki bakışında benim gibi bir denyoya neden baktığını düşündüm, ya da birine benzettiğini. Tekrar baktığında gözünün içine bakmak gafletinde bulundum ve kendimi bir savaş fotoğrafçısı gibi hissettim. Gözleri bütün Mezopotamya gibiydi. Aklıma, sürgün zamanlarımda Sibirya'da birlikte taş ocağında çalıştığım kırım bölgesinden dostum benimle aynı zulüm yerine düşen sevgili dostum aleksei geldi. Aleksei'nin gözlerine nazaran bu gözler çok daha parlak bir maviydi ve sanki her şeyi görebiliyor, bakmadığı noktaya da tesir ediyor gibiydi. Her ne kadar arkasına dönmeye devam etse de, gözleri bırakıp NTV haber izlemeye devam ettim. Bunu yalnız serümen biliyordu.
Bir gece habersiz bize gel
Merdivenler gıcırdamasın
Öyle yorgunum ki hiç sorma
Sen halimden anlarsın
Sabahlara kadar oturup konuşalım
Kimse duymasın
Mavi bir gökyüzümüz olsun
Kanatlarımız dokunarak uçalım
İnsanlardan buz gibi soğudum
İşte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki hiç sorma
Anlarsın
Cahit Külebi