Bir gece uyur uyanık Umur’u gördüğünü sandı. Karşılıklı konuşmuşlardı tüm gece. “Bensiz devam etmenin yolunu bulmalısın; çünkü sen hala hayattasın.” demişti Umur, Mavi'ye. Mavi ne kadar itiraz ederse etsin hep aynı şeyleri söylüyordu sevgilisi. Sabah uyandığında rüyasında ağladığını anlamıştı. İçinden mırıldanmaya başlamıştı “Hadi gel… hadi gel ay karanlık…” şarkısını. Bundan sonraki hayatı hep özemle geçecekti anlamıştı Mavi. İçi biraz olsun soğumuştu artık. Şarkılar ve şiirler eşlik ediyordu yalnızlığına. Biraz daha iyi hissediyordu iz bırakan cümlelerle ama kendi yarası gitti izi kaldı geriye.
"Ne duruma soktular bu güzel ülkeyi? Böyle ne yaptılar bu millete?"
Bu pis dünyaya nasıl dayanılır, güzel düşler de olmasa?
Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi, düşünmekten de korkmaya başlar.
A, A A
.
.
al beni, bağışla, yongala
kötü yumurtana sar beni
yolum ağaçlıklı olsun yanlız
KARANLIK da olsa olur
kır beni
ey en güzel mavi
değil
ey en güzel sarı
değil
ey en güzel bakış
değil
ey en güzel
kin 'in ve AĞZINLA
bir ormanda bekliyorum seni
orda kır beni
Sayfa 506 - Yky
