"Yürüdüğüm yoldaki her taş,
Bir sırrı anlatır bana,
En mavi gökyüzünden,
En karanlık denize,
Aldığım her nefes,
Hediyedir bana."
Düşündüğünü söylemekten korkmaya başladı mı kişi, düşünmekten de korkmaya başlar.
Sayfa 97 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okuyor
Çocuk duası gibi yaşadık. Büyük isteklerimiz olmadı hiçbir zaman. Biraz sevgi, yeterince saygı, bir tutam mavi, bir salkım leylak, kuşlar, ağaçlar, tebessüm eden yüzler ve okunmayı bekleyen kitaplar...
Çok mu?
bir kuş uçuyor içimde
hüzün kuşu koydum adını.
kalbimden başka gidecek bir yeri yok.
inatla yaşamaya çalışıyor
yaralı kanatları
kırık
çinliler gökyüzünün gündüz değil de geceleri aslına daha yakın olduğunu düşünmüş olmalılar. gündüzleri gökyüzü sürekli değiştiğinden ona güvenememişler. sabah kızıl, öğlen mavi, akşam yeniden kızıl. kapalı günlerdeyse gri. fakat geceleri hep kara. ayrıca çinliler gece yıldızlara bakarak tahminde bulundukları için gece göğü onlar için daha anlamlı olmalı. şimdi düşününce ne kadar haklı olduklarını anlıyorum. kara ve karanlık gökyüzü gerçeğe daha yakın. gündüzleri güneş güçlü ışığıyla uzayın asıl halini gizliyor şimdi bile uzay gözlemi dağların derinliklerindeki gözlem evlerinde geceleri yapılıyor.
Mavi
Tüm kelimeleri toplasam eteklerime, dünyadaki tüm cümleleri, sonra yıldızları eklesem yanına, güneşleri, mavileri.. işte o vakit anlarmısın beni nihayet, anlarmısın gönlümdeki yerini? Ah be güzelim, neden karanlık görmektesin bana her baktığında bi anlasam..
Sevgilim, Ben Şimdi Ankara'da
Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte
seni düşünmekteyim
Elimde uçuk mavi bir kalem,
cebimde iki paket sigara
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz,
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz"
Çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere
O gülün yüzü gülmüyor sensiz
O köklensin
Yeni yurtları tıpkı eski yurtları gibi yağmurlu, sisli ve soğuktu. Onun için doğanın ancak kasvetli ve korku uyandıran yanları yansır Eski İngiliz şiirine. Germenler çiçekli yeşil çayırlardan, mırıldanarak uslu uslu akan derelerden, kuşların cıvıldadığı güneşli mavi göklerden söz etmezler; uğuldayan karanlık ormanları, yalçın kayalıkları, fırtınalı denizlerde uçuşan martıları anlatırlar.
Sayfa 20 - Yapı Kredi Yayınları
Yeryüzü dört mevsim kılık değişir
aynadaki yüzüm sık sık değişir
mavi mi, yeşil mi, al mı, sarı mı
kimse bilmez benim duygularımı
hep seni düşünür sana yazarım
ne panayırım var ne de pazarım
ne sokağa sığdım ne de bir eve
her karanlık ufuk kükrek bir deve
kaçamam göçemem üstüme gelir
bu mahşer yerinde derim: Allah BİR
EFELYA'dan...
........
Elif, Ferhat'ı daha yakından tanımak için, çocukluğuna dair hatıralarını anlatmasını istedi ondan; sonra sesine bir avuç fesleğen katıp:
“Dur, önce anneni anlat, çok merak ediyorum, yaşıyor değil mi?”
“Yaşıyor değil mi?” cümlesiyle Ferhat birdenbire dağılmıştı.
“Hayır, yaşamıyor; çocukken kaybettim
Güneş doğmamış gibi
Karanlık gökyüzü
Bulutlar içinde saklanıyor hayat
İnsanlar hâlen yatıyor
Gün çoktan başlamış
Güleç yüzlü insanlar
Güneşin doğuşunu bekleyen kuşlar
Yorgun savaşçılar sağlık çalışanları koşturuyorlar hayat kurtarma operasyonu içindeler
Güneş çok doğmuş ama hâlen karanlık kaldırın perdeleri aydınlansın oda
Yüreğimde bir ses tonu kulaklarımda nazif, sevecen ve cana yakın güzel yürekli insan
Kaldırın perdeleri bulutlar mavi dönüşsün
Gözüm güneş görsün yüreğim aşkına coşsun
Çoktan sabah olmuş her karanlık ama sen yoksun ve yüreğim aydınlık değil
Hade gel yüreğime güneş gibi aydınlat...
Dün ne olmuştu? Ondan önceki gün veya daha evvel zamanlarda? Ben bir ara dünyaya gözlerimi açmışım, galiba ağlamamışım. Ayrıca çiğ süt de emmemişim. Unutturuyormuş çiğ süt. Zamanla. Ne kadar doğru, belki bin yıl önceki masalların yortusu. Çarmıhtan öte, kalpten de berî. Burada eksik bir görüş olsa gerek. Ya yüzyıllar önce yaşamışsa bir adam?