Yalnızlık çekmektense tek başına olmak çok daha iyi görünürdü gözüne.
Sayfa 158 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Ben ona sıkıntılı güz günlerinde Yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim Kırmak istememiştim duygu filizlerini. Büyük bir ustalıkla susturup içimdeki uğultuyu Rüzgarımı olanca yumuşaklığıyla salmıştım üzerine İncinmesin diye tek acıyı bile ters yüz eden incelikli bir gülümsemeyle yüzümde. Ben ona gittikçe soğuyan zamanlarda Sıcacık bir sığınak
Reklam
İşte şu yağmurlar, işte şu balkon, işte ben İşte şu begonya, işte yalnızlık İşte su damlacıkları, alnımda, kollarımda İşte yok oluşumdan doğan kent Hiçbir yere taşınıyorum, kendime sızıyorum yalnız Ben dediğim koskocaman bir oyuk Koltuğun üstünde, aynadaki yansıda Bir oyuk! sofada, mutfakta, yatağımda Yaşamayı tersinden kolluyorum sanki Yetişip
III
Sen buzul mavi, sen kaç yılın aynalı dolapları. Kırılan bardaklar elbiselerin ve çocuklar Lekesiz gözleriyle ne kadar maviyse o kadar hiç konuşmadıkları Sen buzul, sen devamlı, sen... Yaklaş bana, kimse hiçbir yere dokunmasın Bana sessizlik et, düğümle saçlarımı Çözülsün bu kartopları, gece yanan fırınlar, içimin sayıları Aktı kanım biraz, kimse hiçbir şey söylemesin Kimse artık hiçbir şey söylemesin Bana yalnızlık et, birleştir yalnızları Sen buzul, sen devamlı, sen.. Sen kaç yılın aynalı dolapları.
insan doğmak, somutlanmasıydı görevin: sevmek ve sevilmek gücü işitmek gücü görmek ve söylemek gücü üzülmek ve sevinmek gücü yüreğin genişliğince gülmek gücü ve canın çırasıyla ağlamak gücü gururla boynunu dimdik tutma gücü alçakgönüllülüğün görkemli zirvesinde emaneti omuzlarında taşımanın ulu gücü ve yalnızlığa katlanmanın hüzünlü gücü yalnızlık yalnızlık çırılçıplak yalnızlık. insan, görevin çetinliğidir.
“O da inanmadı…” diye içini çekti Tuna. “Hiçkimse inanmıyor bana… Tanrım, dünyadaki en büyük yalnızlık buymuş meğer!”
Reklam
Yalnızlık diyorsun… dedi.Ben seninle birlikteyken yalnız oluyorum.Söyle nasıl yapacağız? Biz birbirimizi yalnızlıktan kurtaramayız.
Sayfa 406Kitabı okudu
Kader Kapıyı Çalıyor
Şimdi bir derin mavide akşam oluyor Gök mavi deniz mavi Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana Ne opera aryaları Ne beşinci senfonisi Beethoven’ın Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta
Günaydın
Yalnızlık, soğuk bir günde maviliklerle dolu bir denize girmeye benzer. Önce ürperir, sonra alışır, alışınca da çıkmak istemez insan.
Sayfa 198Kitabı okudu
"Şimdi bir derin mavide akşam oluyor Gök mavi deniz mavi Mor dağlar yeşil ağaçlar mavi Bozuk düzen mavi gecelerden sesleniyorum sana Ne opera aryaları Ne beşinci senfonisi Beethoven'in Bir yalnızlık marşıdır çalınıyor uzakta Gün ışığı arkamızda kaldı bak Tanyerinde unuttuk gözlerimizi Gel artik Hayata yeniden başlayalım Gel artik Bu mavilerde kimseler görmez bizi."
Sayfa 18 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Resim