(UMUDUM MAVİ) diye çıktığım bu hayat yolunda,bu kitapla "Önce Barış'ın Sevgi'ye duyduğu sonsuz aşka şahit oldum ,sonra Sevgi'nin Barış'a olan inancına derken sonra Galip'in galibiyetlerine sevinecekken aşk başta olmak üzere mağlubiyetlerine şahit oldum...İnsanoğlu doğumundan ölümüne hep birşeyleri erteleyen,birşeylere sahip olmak için başkalarına boyun eğen,kendi yaşam amacını unutan hatta mutlu olmak adına sürekli kendinden ve önceliklerinden ödün veren bir varlık bunu bu kitapla bir kez daha anladım...Kendi adıma konuşmam gerekirse (Umut dediğimiz o derin mavilikler içinde kaybolup diğer renkleri aramaya başladığımız zaman başlar) sayın
Murat Gülen
Murat Gülen özgürlük insanın içinde,ruhunda, benliğinde,karakterinde olmadığı sürece bedeni gibi ruhuda prangalıdır...Hayatın bize çizdiği rol modeller arasında kaybolmayı tercih etmemeliyiz hiç bir zaman...UMUDUM maviydi, isyanım engin deniz,aşk okyanustu, vefa gökyüzü,özgürlük mavi saçlarımdı...Bu yüzdendir #parayıbulduğumanalayınımaviyeboyayacağım a inancım,bu yüzdendir Atama saygı duyuşum...ATATÜRK 'ün de dediği gibi (Türk milletine herşeyi öğrettim lakin uşaklık etmeyi öğretemedim...) Doğumdan ölüme hayat kanunları bize birilerine uşaklık etmeyi,patronlaştırmayı,modern çağın köleliğini ön görse de KİMSE DÜŞLERİMİZİN EFENDİSİ OLAMAZ...! Yaradan bile dünya da en çok MAVİYİ kullandıysa vardır bir bildiği bir gün herkes maviyi sevecek... Bu düş romanıda biter sevgiler... #kafamdakifillerinhepsimavi
Spoiler içerir.
İnsanları yüzlerinden okumaya başlıyorum.
Bu tecrübenin lisanı mı yoksa maziden yansıyan yaşanmışlıkların anıları mı? Yaş mı alıyoruz yaş almışları örnek mi?
Yüce rehber kur’an der ki;
Hala dün gibi sessiz...
Bugün,dün kadar geç, yarın kadar erken,
sustuklarımı bir kavanoza boşaltıp,
çığlıklar arasında kaldığım yerdeyim
uzun uzun gökyüzünü seyrederken...
İçim geçmiş kaldırım kenarlarında
sabahın ilk ışıkları ile birlikte
güneş gülen yüzünü gösteriyor,
kuşlar kahkahalarla uçuyor,
mavilikler üstünde...
Ömerctn✍️
Nasıl günler bunlar böyle;
Saatler de çentik atıyor duvarlara
Zaman bizzat parmaklıklar arasında, aklı başka zamanda.!
Nasıl günler bunlar, mavilikler tedirgin.
Uçurtmaların dahi gökyüzüne nazı geçmiyor!
En bunalımlı, en elim dakikaları takip eden zamanlarımda kara, koyu bulutlarla kaplı olan emellerimin çevresinde yine bir mavi nokta görüyordum. Oraya bakışımı çevirdiğim zaman o gök mavisi ümit noktası büyüyordu. O karanlıklar, koyuluklar arasında oluşan aydınlık mavilikler içinde güneşin ilk doğuşu sırasındaki donuk sarı, altın renge benzer renkte saçların çerçevelediği iki güzel, mavi göz görürdüm... Ümidi uyandıran o mavilikler ruhu okşayan doğal güzellikleriyle bana gülerdi, gülerdi.