Ah albatros, yüce kuş.
Mavilikler içinden sana doğru hızla yükseliyorum!
Onu bitmeyen heyecanı ve gözyaşları
Arasında hayal ediyorum.
Onu gerçekten seviyorum!
"Saçlarının esen rüzgarla geriye doğru dalgalanışını, büyük bir doğa olayını seyreder gibi seyrediyordum."
"Dileklerimizi mavilikler vasıtasıyla Kız Kulesi'ne ulaştırıyorduk."
"...beni bir kez daha hazin sonun beklediğini, yüreğimi kaplayan karartının boğukluğundan hissediyordum..."
"Unutma! Yedin'e de, Alesian'a da geç kaldın! Hem de bizi sükûta uğratanların gururlu bakışları arasında... Hoşça kal..."
Irmak mavi, sarı ve beyaz renklerle ışıldıyor, yolların iki yanındaki yapraklarından hemen tümüyle soyunmuş akçaağaçların ve akasyaların dalları arasından ekim güneşinin yumuşak sıcaklığı geliyordu; gökyüzü yüksek, bulutsuz ve açık maviydi. Sessiz, tertemiz ve sevimli sonbahar günlerinden biriydi; yazın geride kalan tüm güzelliği, acı ve ıstıraplara yer vermeyen gülümsemeli bir anı gibi havayı yumuşacık dolduruyor, hangi mevsimde bulunduklarını unutan çocuklar çiçek toplamak için kırlara açılıyor, yaşlı insanlar pencereden ya da evlerinin önündeki banklardan düşünceli düşünceli havaya bakıyor, tüm yaşamlarının anıları duru mavilikler içinden gözle görülebilecek gibi uçup gidiyormuşçasına bir duyguya kapılıyorlardı.
Sayfa 198Kitabı okudu
Mühürlü bir dünyanın kapıları açılıyor bu gece.
Çalsın davullar , kadehler dans etsin,sen huzur veren bir taş plak ol..
Bu gece öyle bir gece ki ,
Bu gün kışın en çetin günü,
Bugün olanaksızlar olanaklı,
Fahişeler dindar, ırgatlar patron,dindarlar hayat insanı olmuş.
Bu gece tüm şehir çığlık çığlığa.
Herkes şanına yakışır şekilde bu günü kutluyor