Kimse duymasın bilmesin diye sessiz ağlıyor insan bazen. Gece yarısı kimseyi uyandırmadan yağan o yağmur gibi.Kimse bilmez yağıp geçmiştir. Sabah kalkıp pencerenizi açtığınızda içeri giren o tatlı soğuk esinti ve kokudan anlarsınız yağmurun yağdığını...
Bir zamanlar kendimi
Bulunmaz hint kumaşı sanmıştım.
Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım
Dünyanın Çıplaklığına bakmaya utanmadan
Sonunda ben de alıştım
#geceyebirşiirbırak
Sana ben anlatırdım
Şarkıların dilini
Sen burada , sen burada olsaydın
Gelirdi kulağıma
Unuttukca mutluyum,
Mutluyum unuttukca
Derdi bi ses, sıcacık...
Ama ben mutluluğa
İçimden inansaydim.