“ŞEHİRLERİN SULTANI SEYYAHLARIN AYNASINDA İSTANBUL”
M.NİHAT MALKOÇ
İstanbul, dünyanın en çok konuştuğu ve gıptayla seyrettiği bir dünya kentidir. Bu şehir filmlere, şarkılara, türkülere, romanlara, hikâyelere ve masallara konu olmuştur. Bugüne kadar İstanbul için neler söylenmedi, neler yazılmadı ki… Bundan sonra gelen nesiller de
Annenin evladına olan sevgisine dair....Canım Anneme ve tüm Annelere..
Seni.bir hücreden yaşamaya layık bir canlı haline getiren benim. Seni ıstırapların en büyüğüyle doğurdum; sevinçlerin en büyüğüyle kollarıma aldım. Sana ilk davranışı, ilk gülüşü, ilk bakışı, ilk heceyi ben öğrettim. Seni karşılıksız, menfaatsiz, tertemiz ilk ben sevdim. Sana
Aziz Ayyaş
1934 yılı. Bir bahar akşamı.
Yaşını başını almış bir beyefendi, Seine’in üzerindeki köprülerden
birinin taş basamaklarından aşağıya, kıyıya doğru iniyordu.
Burada, tüm dünyanın da bildiği üzere – yeri gelmişken, bir kez daha
insanları yoklayalalım- Paris’in evsizleri yatar.
Ya da şöyle diyelim: Konaklar.
Bu evsizlerden biri; hani
Dante KitapKitabı okuyacak
Harry Potter ve Ölüm YadigarlarıJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 201623bin okunma
Sevginin Düşmanlari
Mevlana Hazretlerinin çok sevdiğim bir sözü var:
"Geçmişi ve geleceği yakmadikça Allah'ı bulamazsin."
Geçmişin davasını güdenlerin ve gelecek kaygısı çekenlerin Allah'ı bulamayacaklarını dile getirmiş. Çünkü geçmişin üzüntüleri ve gelecek kaygısı Rabb'imize güvenmediğimizi gösterir.
Çok hikmetli bir beyti de dikkatinize sunayim:
Mazi ile müstakbele sarf eyleme ömrü,
Hal ehli için hiçbiri maksud degildir.
Sayfa 14 - profil
Zaman; mazi, hal ve istikbal diye üçe taksim edilirse de bu çok itibari bir taksimdir. Sabit olan bir şey üçe taksim edilebilir ;lakin daima yürüyen bir şey taksim edilemez. "Hal" dediğimiz gelecek günler dahi, zaman yürürken "hal" olacaklar, sonra maziye karışacaklardır. Hakikatte mazi, hal ve istikbal yoktur. Ortada bir imtidad vardır.
Sayfa 49
Doğu-Batı Meselesi
Öyle sanıyorum ki, ne mâziyi sevmek, ne Garbi tanımak ve ona hayran olmak bizim için kâfi değildir. Mâzi nihayet geçmiş bir zamandır; bizde, ancak kendisine içimizden bir şeyler katarak hakkıyla yaşıyabilir. Biz ise «Bugün bile» değiliz; yarınız. Her neslin asıl vazifesi kendi ötesinde gelecek için olanı hazırlarken başlar. Bizim için asıl yapılması lâzım gelen, memlekette yeni hayat şekilleri yaratmaktır. Biz Şark’a veya Garb’a ancak birbirinden ayrı iki kaynağımız gibi bakabiliriz. Her ikisi de bizde ve geniş bir şekilde vardır; yani realitelerimizin içindedirler. Fakat onların mevcudiyeti kendi başlarına bir değer olamaz ve sadece böyle olması bizi, kendi hayatımızda, kendimiz için kendimize mahsus bir hayatı, geniş ve şumûllü bir terkibi yaratmaya davet eder. İçimizdeki kaynaşma ve karşılaşmanın verimli olması için bu hayatı, bu terkibi doğurması şarttır. Bu da asıl üçüncü kaynağa, «memleketin realitesi»ne varmakla kabildir.
Asıl Kaynak, 1943
Amaç kavramı, gelecek referansı olmaksızın tasavvur edilemez. Hiç kuşku yok ki mazi de mevcut zamanla birlikte hareket eder.
Sayfa 61Kitabı okudu
"...Bir müslüman el'iyazü billah, eğer irtidad etse, küfr-ü mutlaka düşer; bir derece yaşatan küfr-ü meşkukta kalmaz. Ecnebi dinsizleri gibi de olmaz. Ve lezzet-i hayat noktasında, mazi ve müstakbeli olmayan hayvandan yüz derece aşağı düşer. Çünki geçmiş ve gelecek mevcudatın ölümleri ve ebedî müfarakatları, onun dalaleti cihetiyle, onun kalbine mütemadiyen hadsiz firakları ve elemleri yağdırıyor. Eğer iman gelse kalbe girse, birden o hadsiz dostlar diriliyorlar. "Biz ölmemişiz, mahvolmamışız" lisan-ı halleriyle diyerek, o cehennemî halet, cennet lezzetine çevrilir..."
Ondördüncü ŞuaKitabı okudu
